Soos u miskien weet, is die Bybelgenootskap besig met ’n nuwe Afrikaanse Bybelvertaling. Hulle doel is om ’n bronteks-georiënteerde vertaling uit te bring wat spesifiek gerig is op kerklike en persoonlike gebruik.

As dit oor Bybelvertaling gaan moet ek altyd dink aan wat die Here Jesus in Matteus 5:18 sê: Elke jota en tittel (die kleinste dele van destyds se skrif) van die wet sal vervul word. Dit hou dan tog ook sekerlik in dat ons baie noukeurig te werk moet gaan as ons hierdie Skrif vertaal?

Die sinode van die NG-kerk het gister uitgespreek dat hulle dit in mense se vryheid laat of hulle in die Satan as persoon glo of nie. 'n Paar vooraanstaande teoloë het aangedui dat hulle nie in die Satan as persoon glo nie. Is dit dan 'n saak waaroor die Skrif so onduidelik is, dat sulke vryhede toegelaat moet word?

Onlangs het ek gelees dat 75-90% van alle mense wat tot geloof kom (en ook werklik lewende lidmate van ’n kerk word), deur die weg van ‘vriendskap-evangelisasie’ tot bekering gekom het. Vriendskap-evangelisasie wys dan op die feit dat daar werklike kontak (verhouding) tussen mense was. Ons kan bv dink aan bure, vriende, kollegas ens. Alle ander vorme van evangelisasie deur gemeentelede (deur-tot-deur, Bybelverspreiding, Sondagskool ens) het aansienlik minder resultate gehad.

Die plek wat ons as Christene in die samelewing moet hê, is iets wat ons gedagtes behoort besig te hou. Reeds in die vroeë kerk het Christene uitgestaan vir hulle diens, en so hulle Heer nagevolg en hul Koning verheerlik.

'n Mens kan natuurlik baie sê oor die gebruik van Bybeldagboeke. Dit is verseker 'n hulpmiddel wat ons baie kan help in ons lewe met die Here. Waarskynlik gebruik mense hierdie Bybeldagboeke omdat hulle aan die een kant wil verstaan wat 'n Bybelgedeelte beteken, en aan die ander kant juis wil weet wat dit alles vir hulle lewe vandag beteken.

Opvoeding is moeilik. Dit voel dikwels asof ’n mens kan praat en praat, maar dit maak nie ’n verskil nie. Dit is net asof die woorde geen effek het nie. Asof ons kinders dit nie verstaan nie. Hulle bly eintlik maar net hulle eie kop volg.

Hoe weet ek dat my gebed verhoor word? Veral as ek sien dat God nie aan my gee wat ek van Hom vra nie, dan begin ons al gou te wonder of God my gebed werklik aanhoor. Hoe weet ek dat my gebed werklik by God uitkom? Soos iemand nou die dag vir my vra: Is daar nie dalk net iewers iets fout met die "konneksie" nie?

Wanneer ons praat oor die verhoring van ons gebede, moet ons in die eerste plek op Christus let. Dit is Hy wat vir ons intree, vir ons voorbidding doen by die Vader.

The Anvil - God's Word

Last eve I passed beside a blacksmith's door
And heard the anvil ring the vesper chime
Then, looking in, I saw upon the floor
Old hammers, worn with beating years of time

"How many anvils have you had", said I
"To wear and batter all these hammers so?"
"Just one," said he, and then with twinkling eye
"The anvil wears the hammers out, you know".

Vooraf lê dit soos iets soets op die tong wat haastig gedeel moet word, na die tyd laat dit 'n bitter smaak in die mond. Skinder. Dit is nou werklik iets wat nog nooit die tevredenheid kon gee wat dit vooraf beloof het nie. En tog is dit 'n strik waarin ons telkens weer val.