Die "vergadering van die regverdiges", so praat die Bybel van God se volk en so mag ons van  onsself praat! Nogal 'n aangrypende gedagte! Ons mag van onsself praat as "vergadering van die regverdiges" al ken ons ons eie sondige gedagtes maar te goed! Ja, ons is deel van Christus se vergadering en van sy vergaderende werk! Ons is dit as gemeente, waar ons in eredienste byeenkom, maar ons is dit ook in kerkverband. Ons is dit ook op 'n meerdere kerklike vergadering.  Die hele feit van kerk wees, in al haar aktiwiteite, voldoen aan die beskrywing van Psalm 1. Ons is deel van die vergadering van die regverdiges.

Maar daar is ook nog ander aangename titels vir Christus se vergadering. Dit is die hele Psalm vol. Vers 1 noem ons al "baie gelukkige mense". Ons is gelukkig omdat ons nie deel is van ander vergaderings nie. Dit is nou daardie vergaderings waar God nié die middelpunt is nie. Hierdie vergaderings se wortels is in gif . Hulle is sterwendes sonder Christus. Maar ons mag volgens vers 3 dink aan onsself as 'n pragtige donkergroen vrugteboom met heerlike vrugte. Dit is nie al nie. Ons is ook met sukses bekroon!  Ja, hierdie met eer belaaide vergadering waarvan ek en jy deel is mag weet dat alles wat ons aanpak voorspoedig sal wees en dat wat ons aanpak sal klaarkom! So sê die Psalm. Alles wat die regverdige doen voer hy voorspoedig uit. Ons sal sukses hê!

Die glorieryke taal vertel ons egter ook iets meer. Daar is iets anders wat ons van die vergadering moet weet. Ja, ons mag volgens vers 5 egter nie net iets indrukwekkend van hierdie vergadering lees nie, maar ook iets skrikwekkend! Waarom laat dit ons skrik? Want daar is mense wat nie in die vergadering gaan bly nie! Daar is mense wat uit hierdie vergadering sal weggaan! Ja, die Psalm sê hulle sal nie "standhou" in die vergadering van die regverdiges nie. Van ons "eie" en geliefde broeders en susters mag ophou vrugte dra, mag dalk uit die vergadering gaan. Dink daaraan. Iemand wat saam ons aan Nagmaalstafel gesit het, iemand wat die kategese deurloop het. Is dit nie iets om van te sidder nie?!

Hoe werk hierdie vergadering en sy deel wees of nie-deelwees daarvan dan? Waarom mag ons onsself sulke lofwaardige sitplekke toeëien en aan die ander kant weet van leë sitplekke? Is dit omdat ek die wet van die HERE oordink, soos vers 2 leer? Is ek regverdig omdat ek 'n "behae het in die wet van die HERE". Maak my behae in die wet van die HERE, die feit dat ek weggaan van die spotters se vergadering, maak dit my dus deel van hierdie vergadering? Andersom kan ons vra: Is dit waarom sekere mense nie sal standhou in hierdie vergadering nie en ander selfs nooit eers deel daarvan geword het nie? Is dit wat ek doen wat bepaal of ek standhou? Is dit die feit dat ek die wet van die HERE oordink wat my sterk waterstroom is? 

So wil ons dalk dink as ons die Psalm lees. Ja want ons is almal maar ook geestelike wesens. Godsdiens en die soeke na 'n veilige plekkie in die vergadering van die HERE danksy my eie goeie werke sit maar in ons almal se blare! Maar die Skrif gee nie ons wetsonderhouding of selfs die liefde vir die wet as die fundamentele rede waarom ons nie sal weggaan uit die vergadering en waarom ons “regverdiges”, “groen bome” en “gelukkige” mense is nie. Nee, die pragtige titels is nie die gevolg van mensehande, van iets wat ons doen nie. Dit is gevolge van God se werk in Christus.

Kyk maar na vers 6. Daar gee die Heilige Gees self die rede. Vers 6 begin met "want". Ja, vers 6 is die verklaring van die onderskeid tussen die twee tipes mense, die twee soorte vergaderings wat in vers 1-5 beskryf is. Die regverdige is deel van die vergadering van die regverdiges "WANT die HERE ken die weg van die regverdiges". Hy weet wie syne is. Hier is méér as  goeie wetsonderhouding en meer as afsondering van die goddelose. Hier is 'n lewende verhouding met God!  Hier is KEN. Dit is die HERE wat ons regverdig, wat ons gelukkig maak. 

Ons is nie mense van 'n boek nie, maar mense met 'n boek, die Bybel. Daardie boek het 'n Naam voor in. Dit is die HERE self, sy Gees, wat my waterstroom is! Dit is HY wat ons pad gelyk maak en HY wat sy kinders versamel. 

Hoe duidelik sien ons nie hierdie selfde gedagtes by ons HERE Jesus Christus in sy bediening op aarde nie? Hy is die Een wat die versameling versamel. “Ek bid nie vir hulle alleen nie, maar vir die wat deur hulle woorde in my sal glo” (Joh 17:20). Ek bid nie vir die wêreld nie maar vir die wat U my gegee het” (Joh 17:9). Hy is die Een wat die versameling bewaar. “Die poorte van die hel sal dit nie oorweldig nie” (Matt 16:16).  Hy is die Een wat weet wie nie deel daarvan sal bly nie. “Het Ek julle nie self gekies nie en een van julle is 'n duiwel” (Joh 6:70). 

Dit is nie die WET wat ons oordink wat ons veilig in die vergadering van die regverdiges bewaar nie. Nee, dit is die HERE van die wet wat ons bewaar. Dit is ontsagwekkend. Dit laat ons met ontsag kyk na ons byeenkoms as kerk op aarde. Ons is maar net deel van hierdie heilige vergadering omdat die HERE ons daarvan deel maak.