Die Here Jesus het met die derde beker van die pasga-ete die nagmaalbeker ingestel. Die derde beker het as die “beker van danksegging” bekend gestaan. Die pasga-maaltyd het vier bekers gehad; of liewer, die wynbeker is vier keer gebruik. Die vierde beker is ingeskink, maar nie gedrink nie. Die beker is vir Elia uitgehou. Die deur van die huis is dan ook oopgemaak, ingeval Elia sou opdaag om die pasga mee te maak. ’n Belangrike seëning is by die vierde beker vir Elia uitgespreek of afgebid – tydens die twaalfde en dertiende handelinge¹  by die pasga, by die Bareeg en Hallel, of die danksegging en loflied na die ete. Dan is gebid: “Mag die Barmhartige ryke seëninge stuur op hierdie huis en op die tafel wat ons geëet het. Mag die Barmhartige die profeet Elia stuur wat aan ons die blye boodskap van redding en genade bring”.

Die Tweede Elia⤒🔗

Jesus, die Christus, verander die pasgahandeling deurdat hy nie die vierde beker vir Elia inskink nie. God het in Maleagi die tweede Elia²  belowe wat die Messias sou aanwys. Jesus Christus verklaar Self voor daardie laaste pasga-ete dat Johannes die Doper die tweede³ Elia is. Johannes die Doper is die laaste⁴  Ou Testamentiese profeet. Sonder om die beker vir Elia in te skink en sonder om die deur vir Elia oop te los, word die laaste Hallel-liedere⁵ deur Jesus en sy dissipels gesing terwyl hulle self by die oop deur na die Olyfberg uitgaan. ⁶ Elia, dit is Johannes, het reeds gekom, die Messias is reeds aangewys.

Die boodskap van Johannes, die tweede Elia, dat die hart van die vader na die kind teruggebring sal word, en vice versa, is reeds gepreek. Geen geskinkte vierde beker by die laaste pasga nie. Geen ongedrinkte vierde beker nie. Geen deur word oopgelos vir Elia nie. Daar is slegs die onderskepte derde beker van danksegging wat die Nuwe Testament profeties in die bloed⁷  van Christus aankondig. Elia kom nie by die oop deur in nie. Jesus gaan as Messias uit die oop deur, singend, profeties na die Olyfberg, na Getsémané, na Golgota.

Op Golgota duik die naam van Eli⁸ skielik weer op. Dit sou klink na ’n Aramese hoorfout by die aanhoorders, maar dit is nie. Dit is ’n sataniese versoeking⁹  van die toeskouers. Hoe verskriklik is die versoeking tot in die hel nie: dat Jesus, die Messias, verlei word om ook ’n Messias-verwagting te moet hê. Die toeskouers ken en onthou die rye ongedrinkte vierde bekers by al die vorige pasgas. Hoeveel keer het hulle nie na die oop deur getuur of Elia nie dalk hierdie keer sou inkom en saam met hulle sou feesvier nie?

Die Messias se Messias-Verwagting?←⤒🔗

“Wag, laat ons sien of Elia kom…” Wag. Wag. Wag. Jesus hoor terwyl hy in die hel is, lewend aan die kruis, dat Hy ook maar nog moet wag, wag vir sy verlosser, wag op sy Elia. Wag vir Elia. Moenie by die deur uitgaan nie. Wag, en los die deur vir Elia oop. Jesus Christus word versoek deur die kerk van die Ou Testament, die Joodse omstanders, die verbondelike aanskouers van die kruis, die toeskouers sonder insig, die wagtende kerk, die uitstellende kerk, die uitskellende kerk, wat die Messias versoek om self maar vir ’n messias te wag. Hy het Hom misgis met die laaste Hallel. Hy was te oorhaastig om hulle te laat hoor dat Elia reeds gekom het. Sy eksegese van die Vader was foutief. Dit steek alles in hulle goddelose afwagting vas.

“Wag, laat ons sien of Elia kom…” As Elia nog moes kom, dan was Jesus se sterwe geen messiaanse daad nie. Dan was dit voorbarig voortydige openbaring. Die oproep tot ’n wagtydperk sny tot op die been van Jesus se roeping as Christus. Sy taak om Verlosser te wees, op daardie oomblik, sy taak om die kerk te red, word in twyfel getrek. Die Jode vermoor Hom oor sy uitspraak dat Hy die Seun van God is. Nie die feit dat Hy mens is word hier in twyfel getrek nie, maar sy wete dat Hy wel God is. Elia se boodskap dat die hart van die Vader na die Seun teruggebring sal word, en omgekeerd – daaraan moes Hy twyfel. Glo Jesus, die mens, dat Hy tegelyk God is in die hel aan die kruis? Hoe duiselingwekkend is hierdie afgrond dat ’n stomme mens daardie vraag nie ten volle kan begryp nie. God is enig. Uniek en een. Tog skreeu die Seun van die mens: My God, my God waarom het U my verlaat? Eli, Eli. Is dit nie dalk ’n pasga-gebed vir Elia wat daar opklink nie? Wag, wag laat ons kyk…

Jesus Christus word tot in die hel versoek om te ontken wat Hy is; Wie Hy is; Jesus, die Gesalfde, die Seun van die lewende God. Dat die Skepper sy Vader is, daaraan moet Hy twyfel, aan sy eie Kindwees en Seunskap. Hoe sou verlossing moontlik wees as daar twyfel oor die Seunskap by die Seun bestaan? Wag vir Elia, wag vir ’n Elia … Die dieptepunt van die versoeking is dat Jesus Christus deur sy mensheid aan sy eie Godheid twyfel, sodat Hy sy roeping moet uitstel. Hulle skel die woorde: “laat ons sien of Elia kom om hom te verlos”. O sataniese gedagte – dat die Verlosser self verlossing nodig het! Dat die Roeper roepingloos moet word. Dat die twyfel ’n roepingswagtyd oproep. Wie vir Elia wag, verwag ná hom die Messias. Wie nie weet dat Elia al gekom het nie, sal die ware Messias nie raaksien nie. Wie nog vir die tweede Elia wag sal sy roeping nie tot en met die wederkoms nakom nie. Wie vir Elia wag het geen roepingsbesef meer nie.

Afrikaanse Joodse Sonde←⤒🔗

Skink die Afrikaners die vierde beker vir Elia in? Wag hulle nog vir ’n messias? Staan die volksdeure oop in afwagting op Elia? En hoe lyk sulke deure?

Dit klink na onregverdige kerkvrae op die volksakker. Sou die Afrikaner skuldig wees aan ’n Joodse sonde? Moet die vraag nou juis só gevra word? Wag die Afrikaner, as volk, nog op Elia? Moet dit nie maar eerder wees: wag die kerk, wag ek, wag my huis, wag ons, nie dalk nog op Elia nie? Dit is ’n mooi greep, maar moet dit nie met so ’n volksvraag bederf nie. Natuurlik is dit ook ’n kerkvraag, ’n gemeentelike vraag. Hierdie vraag gaan egter oor roeping. Die amp van die gelowige strek oor die hele lewe van die mens – ook sy volkslewe. Waarom dan die Afrikaner-vraag? Omdat dit tans gruwelik verwaarloos word. Omdat die kerk die roepingsplig het om God se verlossing en koningskap oor die hele lewe te verkondig.

Mag die kerk – wie ook al na die prediking luister, in watter taal ook al – selfmoord onaangespreek laat? Pastoraal sou ons dit wreed vind as ’n herder en leraar koud en ongevoelig sal wees en niks daaraan wil doen wanneer iemand op selfmoord afstuur nie. As so ’n prediker sou sê: ek sien daardie een verstaan nie sy roeping nie, hy maak soos die Jode, hy wag met ’n oop deur op Elia, hy skink ’n ongedrinkte vierde beker in, ek sien daardie een is met lewensmoord besig vanweë die twyfel oor wie en wat hy sonder Christus is, en oor die twyfel wat hy in die Christus moet wees, maar dit laat my koud. Laat hy maar sterwend na die oop deur met sy vol vierde beker staar. Ek gaan nie vir hom preek dat Elia reeds gekom het nie, dat hy sy eie salwing in Jesus die Christus moet verstaan en bely, dat dáár die sin van sy individuele lewe lê; dat Jesus as mens en as God getrou was, omdat Jesus nie gewag het vir Elia nie, maar getrou sy roeping as Verlosser vervul het, en daar vir daardie mens ’n lewensroeping wag om besig te wees waarmee Christus in sy lewe besig is. Ek sal nie preek dat Christus die Verlosser is, en dat daardie selfmoordmens ook aan daardie verlossing, as roeping, deel kan en moet hê nie. Watter predikant se gewete sal hom nie aankla by sodanige pligsversuim oor selfmoord nie? Dit is selfs tugwaardig! Die selfmoord van een mens wat vanweë wag-vir-Elia nie sy roeping verstaan en doen nie? Sou die gereformeerde kerk dan net vir individue preek? Sou dit nie alreeds ’n bewys wees van ons onverbondsmatige denke nie?

Is dit dan minder erg as ’n hele volk, al is hulle maar net ’n 2 of ’n 3 miljoen, selfmoord pleeg? Is dit net die taak van die kerk om te sê dat selfmoord vir individue ’n oortreding van die sesde gebod is? Of word daar nog op ’n verlangse ‘onthou-die-doopvont-teologie’ darem nog gegril oor gesinsmoord? Waarom mag die kerk nie vir ’n volk sê: julle mag nie selfmoord pleeg nie? Julle mag nie soos die Jode by die pasga maak en kultureel die deur vir Elia ooplos om in te kom nie. Julle mag nie in julle taalstryd met die vierde pasga-beker besig wees nie – al ken julle, as volk, geen snars van die pasga nie. Julle mag nie eersdaags in julle grondstryd (grondhervormingstryd) maak asof Elia en dus die Christus, nog vir die eerste keer moet kom nie.

Mag die kerk toesien dat ’n volk selfmoord pleeg deur ongelooflike geboortebeperkings, gedryf deur materialisme (ma’s op die markplein);  en remigrasies, dikwels gedryf deur roepingstwyfel oor Afrika; selfmoord, deurdat daar bykans geen kanselwoord gehoor word oor die taalstryd, asof dit maar buite die predikingsveld lê nie; of nog erger – die predikers het ná apartheid geen versies meer oor om te preek nie en is te besig om menseregte ‘skriftuurlik’ af te wit, asof God nie geopenbaar het dat ook tale ’n magsmiddel in die hand van satan is, waarmee hy volke, tale en nasies teen God en sy Gesalfde opsweep nie?

Afrikaans wat nie in diens van Christus aangewend word, sodat ’n volk deur sy taal – ter wille van Christus, bestaansmoontlikheid het nie, is per definisie besig om valslik vir Elia te wag. Daardeur speel die Afrikaanse taalstryd in die hande van die satan wat alle volke, ook die Afrikaner, wil laat oorhel na sy verleiding teen die Christus. Die kerk moet oor die taalstryd preek, want die tale is in die koms van Christus betrek; nie sy eerste koms nie, dan kon ons ook maar vir Elia gewag het, en dan was hierdie woorde openbaringloos voorbarig. Die taalstryd moet in die prediking aangespreek word, want Christus kom weer. Of glo gereformeerde kerke dan nie meer dat Christus Koning is van alle dinge, ook van volke nie? Is dit nie skynheilig as die kerk sê dat individuele selfmoord aaklig is, maar niks oor volkselfmoord, deur taal en grond roofagtige roepingsverlating, te sê het nie? Die Afrikaanse Gereformeerde Kerke MOET die evangelie in sy koninkrykperspektief verkondig, ook oor volk en taal en nasie. Anders wag ons vir Elia – en dit is ’n belediging vir Christus.

Hoe lyk ’n volk wat weet dat Elia gekom het? Dit is ’n volk waar die gereformeerde volksdeel die profetiese werk volbring. Dit is waar die kerk waarsku teen volkselfmoord, vanweë roepingsverlating en versaking as volk. Hoe kan die kerk toesien dat die volk vir die dien van satan opgeroep word en dit sommer so goedsmoeds aanvaar? Dink die Afrikaanse kerke dat ’n anti-christelike Afrikaanse volk die kerk gaan uitlos? Dink hulle nie die profesie gaan vervul word dat die satan die Afrikaanse volk sal verlei en gebruik om die (nie net, maar ook Afrikaanse) kerk te vernietig? Hoe naïef kan die kerk tog wees. As jy dan geen lus het vir die roeping op die volksakker nie, preek dit dan tog, omdat die Skrif ook volksroeping, naas individuele roeping, ken en omdat die kerk teen die aanvalle van die volk beskerm moet word. Ag, en moenie so hoogheilig wees om te dink daar is sekere sondes wat die Afrikaner nie kan of sal doen nie. As die Afrikaner op kulturele-, taal- en grondgebied vir Elia wag, GAAN daardie volk naderhand die kerk – wat die Messias inwag – vervolg, eers met sangerswoord, en daarna met vangersdaad. Is die Afrikaner as volk besig om die Messias in te wag?

Taal, Volk en Grond←⤒🔗

Dit is dringend noodsaaklik dat die ware kerk aan drie dinge aandag gee. Hoe wag ’n volk op Christus met sy taal? Hoe verwag ’n volk die Christus weer as volk? Hoe en waar, op watter grond, wag ’n volk die Christus in? Die gereformeerde kerke moet teologies begin besin oor taal, volk en grond in die Skrif. Los maar die poging om individuele menseregte met Bybelversies groot te doop. Daardie godsdiens kan goed genoeg op sy eie bene staan. Daardie godsdiens leer volke af om as volke vir Christus te wag. Daardie godsdiens ken net individue, omdat dit niks verstaan van die verbond nie. Dit is waar die kerk se prediking tans groot leemtes vertoon. Gereformeerde kerke toon al hoe meer tekens dat die verbond nie net verwaarloos word nie, maar in die prediking en daarna in die kerklike denke aan die verdwyn is.

Ons teoloë moet ophou met hulle geflankeerdery met menseregte; dit is net ’n oorstapstasie vir die half gereformeerdes om volledig ongereformeerd te word. Die gepoleerde menseregte laat volke vir Elia wag. Hulle skink die vierde pasga-beker. Hulle hou volke van hulle volksroeping af weg om die Christus as volk te leer ken en op¹⁰ te soek. Hulle hou die deur oop waar die volk wagtend bly gluur na ’n gat in die deur waar Elia nooit weer sal inkom nie. Hulle leer volke aan om te sê: Wag, laat ons sien of daar verlossing vir die verlosser kom. Dit, terwyl die derde beker van danksegging ook op die volksterrein sy volle betekenis moet kry. ’n Vry volk is ’n volk wat verlos is van volksondes omdat hulle weet dat Elia al gekom het. ’n Vry volk praat in geregtigheid, tree op in reg en woon in geregtigheid. ’n Vry volk weet dat Jesus die ware Messias, die Gesalfde is, en wag nie self om te sien wat gebeur nie.

Nuwe Teologiese Rigting←⤒🔗

Die gereformeerde teologie moet ’n ander rigting inslaan. Dit moet volke ook leer om hulle as volke nie te laat verlei om te wag asof Christus nie kom nie, asof volkstale en volksoptrede (wat meer is as die optrede van ’n paar honderdduisend los individue) niks met Christus te doen het nie, asof die grondkwessie slegs oor grondloses en grondeienaars gaan. Die hele aarde behoort aan die HERE (Psalm 24). Daarom moet God se volle koningskap oor die hele aarde verkondig word. Dit sluit die fisiese grond waarop volke bly in, waar hulle óf roepingloos in grootskaalse ongeloof vir nog ’n Elia, vir nog ’n politieke messias wag, óf waar die volk deur die kerk se prediking opgeroep word om in die amp van gelowige in geloof die Messias in te wag. So ’n volk wag met ’n taal wat nie aan die antichristelike mag afgegee wil word nie, met ’n volkswil wat leef uit die regverdigheid van die kruis van Christus, met ’n gebed in die hart en op die lippe dat God ook volksgrond (wat meer is as die kaart en transport van een individu se blyplek) mag gee, ruimte waar Christus deur die volk ingewag word. So verkry die volksoptrede profetiese waarde teenoor ander Elia-verwagtende-volke.

Die gereformeerde kerke, by name die gereformeerde teologie, is skuldig aan roepingsverskraling. Ons is skuldig omdat ons niks sê as ’n volk stilstaan om selfmoord te pleeg nie. Asof dit iets klein vir God is! Asof God se eer nie ook inherent aan die bestaan¹¹ van volke verbind is nie. Asof God se optrede met die kerk los van volke¹²  is. Die gereformeerde kerke het onverbondsmatig begin teologiseer, en sal – as hy nie hierdie grondliggende denkfout herstel nie – oorgegee word aan die suigkrag van charismatiese groepe, waarin die ware kerk oplos en waaruit die gelowiges hoegenaamd geen teologiese verantwoording sal kan kry vir regverdige bestaan in Afrika nie. Sodoende (bedoelende die stelselmatige oorgee aan die onverbondsmatige teologie van die Baptiste), sal die kerk meehelp aan die moord van ’n volk en daaraan meehelp dat ’n nageslag opstaan wat openlik niks met die ware Messias te doen wil hê nie, omdat die kerk hulle beperk bepreek tot ’n verskraalde leefwêreld. So help die kerk dat ’n hele volk aan die mag van satan oorgegee word, wat daardie volk sál gebruik om die oorblyfsels van die kerk in daardie volk uit te wis; wat die kerk in ander volke sál probeer bykom; wat daardie volk sál gebruik om die koms van die Antichris voor te berei.

Bekering en Verering←⤒🔗

Predikante, teoloë, ouderlinge, lidmate, gedoopte verbondelinge – luister! Moenie God langer versoek deur dieselfde gesindheid as die Aramese aanskouers van die kruis te hê nie. Laat ons nie ’n oop deur hê en met ons optrede – en veral deur ons nalatings – sê: Wag, laat ons sien of Elia kom nie…

Christus het gekom. Hy leef in die kerk. Die kerk leef in die wêreld, ook binne volke (alhoewel die twee se grense nie eenduidig is of hoef te wees nie). Die gereformeerde teologie moet tot bekering kom oor ons versuim om die sesde gebod ernstig op te neem. Moord bly moord. Ook volkselfmoord is ’n gruwelike roepingsveragting. Dit sê: ek gee nie om as ’n volk, of dan my volk, vergaan nie, want my volk hoef geen getuienis te lewer oor die feit dat Christus alreeds as Verlosser gekom het nie. Dit is nie nodig dat Christus se Verlossing, wat ek preek en individueel by die nagmaalbeker indrink, die beker van danksegging, dat daardie verlossing vir my ook verklank moet word en weerklank moet vind in ’n volk, of my volk, se lewe nie. Laat ek vry wees in Christus. Laat my volk maar verbind wees aan die satan se planne om Christus te verag en die kerk te vernietig, solank ek weet Elia het al gekom, kan ek maar anderpad kyk as ’n volk, of dan my volk, met bykans alles wat hulle as volk aanvang, getuig dat hulle nog niks verby die Joodse pasga gegroei het nie. Dit kan tog nie so wees nie, my broeder en suster in Christus? Christus se Verlossing is ryk en diep. Die voorhangsel het geskeur. Sorg dat jy met die verbond, en al die implikasies daarvan, tot God nader.

Is jy ’n volksmoordenaar aan die nagmaalstafel? Tel net weer jou bekers – met die kelkies het jy reeds die verbond gelos, en kyk jy al by die oop deur uit. Kyk of jy Elia se beker sien. Waarom laat jy dan toe dat ’n volk, jou volk, jy as Afrikaner, die vierde beker skink en die deur vir Elia ooplos? Jesus Christus het die vierde beker verbygegaan. Wie nog die vierde beker skink is besig met ’n roepinglose wagtyd. Het jou nagmaalsviering net met jou siel te doen en nie met jou liggaam nie? Kom tot bekering o kerk met jou halwe preke! Jy swyg oor moord, en daardeur word jy ’n moordenaar. As die gereformeerde kerke en hul teoloë nie oor hierdie versuim tot bekering wil kom nie, moet hulle maar wag. Wag dan maar. Laat ons sien of Elia kom om ons van hierdie dwaling te verlos…?