Van ons lesers sal bekend wees met die “Vyf punte van Calvinisme”, soms ook genoem “Die leerstukke van genade”. Hierdie vyf waarhede tesame leer die soewereiniteit van God se heil; met ander woorde, dat saligheid geheel uit God is, en nie van ons wil of werke afhang nie.

Die eerste van hierdie vyf punte is totale verdorwenheid. Dit leer waarom die heil alleen uit God en alleen uit sy genade is.

Die woord verdorwenheid dui op sondigheid en boosheid. Ons gebruik die woord om te beklemtoon dat ons in die oë van God baie boos is, en groot behoefte aan sy verlossing het.

Wanneer ons verdorwenheid as “totaal” beskryf, bedoel ons drie dinge:

Eerstens is alle mense behalwe Jesus verdorwe en boos (Ps. 14:2,3).

Tweedens is alle mense in alle opsigte verdorwe. Nie alleen hulle dade is in die oë van God boos nie, maar ook hulle gedagtes (Gen. 6:5), hulle wil (hulle keuses en begeertes) (Ef. 2:3; Ef. 4:22), hulle emosies en selfs hulle harte (Jer. 17:9). Dit is besonder belangrik om te weet dat die wil verdorwe is, want dit beteken dat niemand kan kies om die saligheid sonder genade te verkry nie. Saligheid hang van die wil van God af, nie van dié van die mens nie.

Derdens is alle mense in elke opsig volkome verdorwe. Die wil, die hart en die res is nie net deels verdorwe nie. Elke aspek is totaal verdorwe omdat daar in geeneen enige goed hoegenaamd is nie. Dit word dikwels ontken en gesuggereer dat, alhoewel daar baie boosheid in die mens is, daar tog ook in hom iets goeds is: “iets slegs in die beste van ons en iets goeds in die slegste van ons”. Dit word in besonder te kenne gegee in verband met die verlossing van die mens. Die mens, so word gesê, kan homself nie red nie, maar hy het genoeg van die goeie om te kies om gered te word.

Ons sou nie ontken dat baie wat die mens doen, na die oordeel van ander mense goed is nie. Tog oordeel God dat dit boos is. Niemand kan in sy oë enige goed doen, of selfs wil om enige goed te doen nie. God oordeel volgens ʼn hoër maatstaf as ons en Hy eis dat alles uit die  geloof en tot sy verheerliking gedoen word. So nie, is dit nie goed nie (Rom. 14:23; 1 Kor. 10:31).

Hoe God oor die menslike geslag oordeel, lees ons in Psalm 14, die enigste Psalm wat in die Skrif herhaal word (lees Psalm 53). Psalm 14 teken God se oordeel duidelik: “Die HERE het uit die hemel neergesien op die mensekinders, om te sien of daar iemand verstandig is, wat na God vra” (vs. 2). En hoe oordeel God? “Hulle het almal afgewyk, tesame het hulle ontaard; daar is niemand wat goed doen, ook nie een nie” (vs. 3).

Efesiërs 2:1 som die leer van totale verdorwenheid op, deur te sê dat ons dood is deur misdade en sondes. Ons toestand kan nie hagliker wees nie. Ons is deur sonde dood, daar is in ons nie die kleinste sprankie van geestelike lewe nie. Ons is totaal verdorwe.

Wanneer ons dit deur genade begin verstaan, begin ons om die noodsaaklikheid van die kruis van Christus te besef, want daar is niks anders wat totaal verdorwe sondaars kan red nie.