Een van die vrae wat ek in hierdie rubriek sal beantwoord, is die volgende:

"Is Christus tot sonde gemaak, of moet ons eerder sê dat Hy tot sondaar gemaak is?"

Op watter manier kan ons so Bybels as moontlik oor die werk van Christus praat?

Wat Staan Daar?⤒🔗

Ons maak die Skrif oop en lees in die slotvers van 2 Kor. 5 dat Christus tot sonde gemaak is, omdat ons regverdigheid deur God in Hom is (1 Kor. 5:21):

Want Hy (God) het Hom (Christus) wat geen sonde geken het nie, sonde vir ons gemaak, sodat ons kan word geregtigheid van God in Hom.(Hersiene uitgawe van die Bybel in Afrikaans, 1954)

Die apostel word deur die liefde van Christus gedryf, wanneer hy in alle erns die gemeente oproep om hulle met God te laat versoen.

In dié verband laat hy duidelik weet dat die versoening van God uitgaan. God was in Christus in die wêreld versoenend besig. Hy het die woord van die versoening in ons geplant, so skryf Paulus daarby. In die naam van Christus dring hy daarop aan dat die mense hulle met God sal laat versoen.

Die evangelie klink soos ʼn heerlike afsluiting as dit sê dat God vir Christus tot sonde gemaak het. God het alle sonde op Christus gelê. Hy het daardie sonde ook op Homself geneem en aan die kruis weggedra. Die handskrif van ons sonde kon mens dáár lees, skryf dieselfde apostel ook aan die Galasiërs. Dit is asof ons self daar hang en dat ons sonde daar onomwonde openbaar word. Dit is ontsettend om te dink wat die sonde veroorsaak het, nl. dat God se eie Seun tot sonde gemaak is om ons met God te versoen. Die versoening vind nie sommer maar net plaas nie. Daar moes eers aan die reg van God voldoen word!

In sy brief aan die Filippense skryf Paulus dat Christus homself verneder het en die gestalte van ʼn dienskneg aangeneem het. So diep het Hy gegaan, Hy wat so hoog was, dat Hy dit geen roof geag het om God te wees nie. Hy het homself ontledig!

Wanneer ons hierdie gegewens van die Skrif met mekaar vergelyk, is dit nog steeds Bybels om te sê dat Christus tot sonde gemaak is, ook al het die mense Hom daarvan beskuldig dat Hy die grootste sondaar was, omdat Hy Hom gelyk gestel het met God. Daarom is Hy veroordeel vanweë godslastering.

Waarom Dit Gaan←⤒🔗

Ten diepste gaan dit daarom dat ons Hom só leer ken.

Eendag was daar ʼn ouderling wat dit baie moeilik gevind het om elke keer in die prediking te moet hoor dat hy ʼn sondaar is, en dat hy alleen deur Christus gered kon word. Alle pogings van die mens se kant af word deur sy dominee volstrek verwerp omdat dit nie voldoende is vir die saligheid nie. Ons broer het hom vererg dat dit steeds Christus is wat alleen oorbly en die saligheid geheel en al buite die mens, wat so graag nog iets vir sy eie behoud wil doen, lê, totdat hy die bogenoemde slotvers van 2 Kor. 5 geestelik begin verstaan het. Toe kon sy predikant nie genoeg op die een werk van Christus, wat vir God vas staan ,wys nie. Hy is tot sonde gemaak, sodat ons ... regverdig sou wees. So leer hy steeds meer verstaan dat hy alleen deur Christus voor God geregverdig is, deur die geloof in Hom. Dit gee hom soveel vreugde dat hy ook hoe langer hoe meer vervul word met die werk van Christus.

Hy, sodat ons! Soos dit in die formulier vir die bediening van die heilige Nagmaal ook so troosvol klink: Ek vir U!

Luther noem dit die wonderlike ruiling. Ek het maar net sonde, maar Christus is vir my tot sonde gemaak. Ek ontdek in myself alleen maar ongeregtigheid, maar in en deur Christus is ek regverdig voor God.

Hy←⤒🔗

Hoe meer ons aan ons eie sonde herinner word en dit steeds meer insien dat ons geheel en al sondig is, word die wonder al hoe groter, nl. dat daar Eén is wat in ons plek wil staan. Die Heilige Gees laat ons nie alleen sien dat ons sonde het en so berou kry oor ons sonde nie. Hy wys ons met name op ons sondige bestaan, sodat dit ons begin pla en ons besef dat ons nie so voor God kan bestaan nie.

Gelukkig gaan die Heilige Gees verder met Sy werk, omdat Hy dit uit Christus neem en aan ons verkondig dat die volle heil in Hom is, want dit is deur Hom volbring.

So kry Christus steeds meer betekenis vir ons. Ons hou Hom en Sy werk bo alles as ʼn heerlike troos. Ek het nie nodig om enige iets te doen nie. Alles is alreeds deur Christus vir my gedoen. In Hom is ek vandag en môre en vir altyd voor God regverdig. Ook as my gewete my aankla dat ek teen al die gebooie van God gesondig het, en ook al is ek nog steeds tot alle sonde geneig, is ek tog geregverdig, aangesien God my in Christus aansien. God sien my nie as sondaar nie, maar God sien die werk van Sy Seun. God sien my in Hom sonder sonde.

Dit is die heerlike evangelie waaruit ek mag lewe en waaruit ek steeds tot my eie troos nog méér mag lewe, maar veral tot eer van die Here. Dit gaan nie om my nie, maar oor Hom.

So ontvang God die eer vir Sy werk. God het in Christus die wêreld met Homself versoen.

Ek is deur Christus met God versoen. Wie is God en wie is Christus! Daaroor verwonder ek my steeds al meer en meer.

Daarom sal ek nie meer oor myself praat nie en aan my sonde sterf.

Tegelyk staan ek op in ʼn nuwe lewe, waarin daar alleen maar plek is vir God en Christus.