Die laaste paar maande van die jaar lê nou voor. Terwyl die hele mensdom in hierdie tyd op loop gaan met millenniumkoors, het ons hier in Suid-Afrika iets anders wat ons aandag vra: die herdenking van die Anglo-Boereoorlog wat 100 jaar gelede uitgebreek het.

Waarom?⤒🔗

Maar waarom die herdenking? Waarom terugdink aan 'n oorlog wat 'n eeu gelede plaasgevind het? Is dit nie beter om liewer maar die verlede te vergeet en op die hede te konsentreer nie? Buitendien was die Anglo-Boereoorlog 'n stryd wat ons verloor het. Wie wil nou aan 'n verloorstryd terugdink? 'n Mens dink tog eerder aan jou welslae terug as aan jou nederlae.

Vir die Christen is die antwoord egter duidelik. Ons mag die verlede nie vergeet nie. Die geskie­denis is immers nie maar net 'n neutrale verloop van gebeure nie. Geskiedenis is deel van God se algemene openbaring, waarin Hy Homself aan die mens bekend maak. In die geskiedenis van al die nasies het God, soos die apostel Paulus in Handelinge 14:16 sê, "Homself nie onbetuig gelaat nie".

As elke mens, elke volk, elke beskawing op sy eie geskiedenis terugkyk, dan sien hy daarin iets raak van wat God so duidelik in die Bybel aan ons openbaar: sy almag, sy voorsienigheid, sy genade, sy wysheid.

In al Sy Fasette←⤒🔗

So behoort Afrikaners ook terug te kyk op ons eie volksgeskiedenis. Dit beteken dat ons nie selektief met ons geskiedenis mag omgaan nie. Wie homself blind hou vir sy eie foute van die verlede, leer nooit uit sy foute nie. Daarom moet ons, ons geskiedenis in al sy fasette onthou. Die hoogte- én die laagtepunte, die oorwinnings én die nederlae, die suksesse én die mislukkings vertel almal eweveel van God se goedheid, ge­nade en liefde. Juis die swaar tye van die verle­de, soos die Anglo-Boereoorlog, is dikwels die sterkste getuienis van God se liefde. Immers: tugtig die Here dan nie juis dié wat Hy liefhet nie (Heb. 12:6)?

Op die keper beskou, berus ons Christelike geloof in die geskiedenis op dit wat God in die verlede vir ons gedoen het. God se dade in die geskiedenis trek saam daarin dat sy eniggebore Seun vir ons sondes aan die kruis gesterf het, dat Hy begrawe is en op die derde dag as Oorwinnaar oor die dood uit die graf opgestaan het. Dit is geskiedenis. Wie nie aan hierdie ge­skiedenis wil vashou nie, se geloof hang sonder anker in die lug.

Heilsgevolge←⤒🔗

Dit wat Jesus Christus in die geskiedenis gedoen het, het onmiskenbare heilsgevolge vir ons vandag. Vanuit die geskiedenis van sy menswording ontvang ons ook in die geloof die hoopvolle afwagting van die voleinding van die geskie­denis.

Ons weet immers: soos Christus na die hemel opgevaar het, so sal Hy volgens sy belofte weer kom om alles nuut te maak.

Intussen sien ons in die verloop van ons daaglikse lewe, in ons eie geskiedenis, en daarmee saam in die geskiedenis van elke volk, dat God regeer en die wêreld beheer tot die voleinding toe.

Daarom: as ons weer die Anglo-Boereoorlog herdenk, doen ons dit in geen opsig om mense te verheerlik nie. Ons doen dit omdat ons in daardie hoofstuk van ons eie volksgeskiedenis die genade en almag van God op uitnemende wyse raaksien.

Ons sien hoedat Hy ons gelowige voorouers deur die vernedering van 'n nederlaag teen die Britse Ryk gedra het; hoedat Hy toegesien het dat hulle nie maar net gebroke aan die ander kant uitgekom het nie — nee, hulle het daar uitgekom as mense wat weet wat geloofsloutering is.

Bowenal getuig ook hierdie geskiedenis nie van menslike voortreflikheid nie, maar van God se koninklike almag en van sy genade.