⤒🔗

“Zero Tolerance”?←⤒🔗

Ek skryf hierdie artikel kort na die vierde herdenking van die aanval op die Twin Towers in New York. Sedert daardie dag word een slagspreuk gereeld deur veral die president van die VSA, pres. Bush, gebruik: “Zero tolerance!”. Geen verdraagsaamheid nie! Dit verwys met name na die houding wat daar volgens Bush behoort te bestaan teen die stedelike terrorisme wat die wêreld verontrus. Die samelewing van vandag propageer tegelyk ʼn ander lewenshouding in die multikulturele wêreld waarin ons leef. ʼn Lewenshouding wat baie goed verwoord word in die slagspreuke wat tydens die studente-opstande teen mure in Parys geskryf was: “Dit is verbode om te verbied”. Verdraagsaamheid is ʼn woord wat ʼn sleutelrol speel in ons kultuur en samelewing. Die betekenis daarvan kan egter duidelik teenstrydig deur verskillende partye of groepe gebruik word. In die algemeen kan ons tog sê dat verdraagsaamheid, of “toleransie” soos dit ook genoem word, ʼn weerspieëling is van ʼn houding waarin ander se uitgangspunte of oortuigings verdra word ten spyte daarvan dat dit fundamenteel van jou eie kan verskil.

Christene Verbode!←⤒🔗

Tog kan ʼn mens as Christen vandag in ons land iets van ʼn geïrriteerdheid opmerk en verseker aanvoel by talle wanneer ʼn mens vanuit die Bybel as God se Woord in hierdie samelewing wil gaan staan. Met ander woorde, wanneer jou Christelike geloof meer inhou as ʼn paar vroom privaat godsdienstige oortuigings. Dan val die woord “fundamentalisme” sommer maklik in jou rigting. Sonder meer word die begrip “onverdraagsaamheid” sommer ingebou in wat mense onder “fundamentalisme” verstaan.

Ons kan hierdie houding maklik as vyandskap teen die evangelie verstaan. Dit hoef egter nie noodwendig so te wees nie. Mense het nie altyd ʼn onverdraagsame houding teenoor die evangelie nie. My ervaring is juis presies die teenoorgestelde. Net gister nog kon ek vrylik die evangelie bring aan ʼn persoon in nood in ʼn bemarker se kantoor in die grootste kommersiële bank in Suid-Afrika. Die eksklusiewe evangelie van Christus was geen aanstoot nie. Dit laat my dink Christene, of dalk beter gesê, Christene in die manier waarop hulle die evangelie wil verkondig, is vir mense dikwels ondraaglik! Hoe gaan staan ons vandag in die wêreld met ʼn evangelie wat aanspraak maak op eksklusiwiteit? Bring ons die evangelie op so ʼn manier dat mense God se verdraagsaamheid leer ken?

Dit bring my by die kern van my verhaal. Ons het ernstig nodig om te besin oor wat ons as Christene verstaan onder God se verdraagsaamheid. Beteken dit dat ons as Christene ons aanspraak dat ons die enigste verlossingswaarheid het, moet prysgee? Moet ons mense met ander geloofsoortuigings as ons in vryheid laat om te glo wat hulle wil? Moet ons daarvan uitgaan dat alle godsdienste aanvaarbaar vir God is, as dit maar so uitgeleef word dat dit inpas by die norme en waardes van ʼn multigodsdienstige samelewing? Of is onverdraagsaamheid vir ons die enigste houding wat ons kan inneem, indien ons humanistiese idees van verdraagsaamheid as onaanvaarbaar beskou?

Geen ander Gode nie←⤒🔗

Begin by die begin van God se woorde aan Israel. Die eerste gebod. Jy mag geen ander gode voor my aangesig hê nie. Só maak God Homself bekend: “Hoor, Israel, die HERE onse God is ʼn enige HERE” (Deuteronomium 6:4). Daar is niemand soos en naas Hom nie. Die Here staan onverdraagsaam teenoor enige ander wat aanspraak maak op sy kinders soos wat Hy beslag wil lê op hulle lewens. Hy is hulle Redder en geen ander kan saam met Hom of teenoor Hom daarin staan nie. Hier is geen plek vir ʼn kompromis nie. As die Here God is, dien Hom, maar as Baäl God is, dien hom (1 Konings 18:21). Geen vermenging van diens aan die Here met ander gode nie!

Die versoeking vir Israel in die land Kanaän was altyd groot om plek te maak vir die vrugbaarheidsgode in die onvrugbare en droë land. Maar die Here is bo alles die enige Verlosser van sy volk. Hy het reg op die hart van sy volk. Hy is die Here, hulle God, wat hulle uit die slawehuis gelei het. Net by Hom kan hulle veilig wees. By Hom alleen is hulle vryheid gewaarborg.

Geen ander Naam←⤒🔗

In die Nuwe Testament is dit nie anders nie. Hoe eenvoudig dit ook al klink, stel ek dit pertinent, omdat die gedagte tog by baie heers dat die Nuwe Testament ʼn meer “verdraagsame” God voorstel as die Ou Testament. Kom die liefde van God nie nog sterker in Christus na vore nie? Is Jesus nie die Een van wie ons leer dat Hy nederig en sagmoedig van hart is nie? Tegelyk kan die apostel Johannes skryf dat die leuenaar die een is wat ontken dat Jesus die Christus is. Hy verloën beide die Vader en die Seun (1 Johannes 2:22). Jesus self waarsku dat elkeen wat Hom voor die mense verloën, Hy ook voor die Vader in die hemel sal verloën (Matteus 10:32-33).

Eksklusief←⤒🔗

Die evangelie is ʼn eksklusiewe boodskap. Dit is eksklusief omdat al God se liefde na ons kom deur net Één. Dit spreek daarom van growwe liefdeloosheid om aan mense van ʼn ander geloof alleen maar te sê dat jy vir hulle geloof respek het en dieselfde ruimte vir jou eie geloof te vra. Ons mag tog niemand laat staan, waar ons oortuig is dit vir ons self lewensgevaarlik is om te bly staan nie. Die evangelie is ook nie handelsware waarmee ons ruiltransaksies kan aangaan om vrede tussen mense te bewaar nie.

Die evangelie is nie ons s’n nie, maar in die eerste plek die goeie nuus van God aan ons almal. Ons klou ook nie krampagtig vas aan die eksklusiwiteit van die evangelie, omdat ons daarmee bang is ons eie fondamente word geskud nie. Die eksklusiwiteit van die evangelie het niks te doen met die beskerming van die een mens teen die ander nie. Dit het alles te doen met die eksklusiwiteit van God se liefde. Ons God wil dat geen mens sal verlore gaan nie, maar dat almal tot bekering sal kom (2 Petrus 3:9).

Hier is geen dwang teenoor mense nie, maar wel die trekkrag van “koorde van liefde” (Hosea 11). Christus is die enigste Naam wat gegee is, waardeur mense gered moet word. Moet? Ja, God wil dit so. Moet, omdat God self bewoë is oor sondaars. Almal moet na Christus kom, omdat dit die enigste weg is na die veiligheid by God teen God se toorn. God se verdraagsaamheid is ware verdraagsaamheid wat staan teenoor humanistiese verdraagsaamheid wat mense wil laat waar hulle is buite God se genade.

Dinamies←⤒🔗

Hoe kan dit wees dat God wat Homself aan ons bekend gemaak het as die Enige en as ʼn “jaloerse” God, tog ook die Een is wat vol lankmoedigheid en geduld is? Wanneer die Here op pad gaan met sy moedswillige en trae volk, maak Hy Homself bekend aan Moses as die barmhartige God, lankmoedig en groot van goedertierenheid. Die Here is die een wat goedertierenheid vir duisende bewaar, wat ongeregtigheid en oortreding en sonde vergewe, maar nooit ongestraf laat bly nie (Eksodus 34:6-7).

God se verdraagsaamheid is geen statiese foto van een oomblik nie. God is nie net die enige Here nie, maar ook die Lewende Here. Hy wat baie geduldig en lankmoedig kan wees, toon Homself daardeur nie magteloos nie. God se verdraagsaamheid het ʼn doel. God se verdraagsaamheid is ʼn rykdom. Maar dit is ʼn rykdom wat nie verag mag word nie. God se verdraagsaamheid en lankmoedigheid wil tot bekering lei (Romeine 2:4). God se verdraagsaamheid wil die hardheid van harte verbreek. Die Here wat die Lewende Here is, is geen God oor wie daar allerhande filosofiese spekulasies gemaak kan word oor hoe Hy is of nie is nie.

Hy is soos Hy Hom bekend gemaak het in Jesus Christus. En Jesus is ʼn lewende Persoon. Hy kom ook weer. Dan om te oordeel. God se verdraagsaamheid skep nie ruimte vir mense se vryheid en beweegruimte weg van Hom af nie. Hy wil juis vryheid vir mense by Hom gee. Sy verdraagsaamheid trek al nader aan Hom! Dit laat mense nie in slawerny los van God nie. Dit skep ruimte om met mense besig te wees. Op pad met mense. Iets hiervan moet ons laat sien in hoe ons ons opstel teenoor mense. Ons kan reken op verset van mense teen God. Weerstand teen die Christelike geloof kan nie vermy word nie. As ons moet ly vanweë die weerstand teen die evangelie, dan doen ons dit as regverdiges. Ons mag egter nie ly as onregverdiges wanneer God se verdraagsaamheid vanweë ons onverdraagsaamheid belaster en kwaad van gepraat word nie.