Een van die mees verootmoedigende waarhede wat die Bybel aan ons leer, is dat God onafhanklik en selfgenoegsaam is. Hy het buiten Homself niks nodig nie. Nie alleen behoort alle dinge – die vee op ʼn duisend heuwels en alle ander dinge – aan Hom nie, maar hulle dra ook niks tot Hom by nie. Al sou Hy nooit iets geskape het nie, sou Hy steeds volkome en hoogheerlik wees.

Dit is wat die Bybel in Romeine 11:34-36 bedoel:

Want wie het die gedagte van die Here geken, of wie was sy raadsman gewees? Of wie het eers iets aan Hom gegee, dat dit hom vergeld moet word? Want uit Hom en deur Hom en tot Hom is alle dinge. Syne is die heerlikheid tot in ewigheid. Amen.

Geen mens kan alles wat in die alwetende verstand van God is, ken nie. Omdat God alwetend is, kan niemand aan Hom iets meedeel wat Hy nie reeds in ewigheid volkome weet nie. Hy het ons nie nodig om Hom in te lig nie, ook nie in gebed nie.

Ook kan niemand iets aan God gee nie. Selfs wanneer ons dank, lof en eer ‘bring’ dra dit nie tot sy heerlikheid by nie. Die saligheid van die hele kerk dra nie tot sy heerlikheid by nie, maar is bloot die openbaring van die heerlikheid wat Hy reeds in Homself het. In Hom is die oorsprong, die uitvoering en die einde van alle dinge.

Meer as enigiets anders word deur die groot naam Jehova die algenoegsaamheid van God geopenbaar. Ooreenkomstig dié naam is Hy die EK IS, die alles in almal.

Hierdie waarheid is besonder belangrik in verband met ons verlossing. Baie mense koester die gedagte dat God nie sonder ons ʼn God van liefde en van genade kan wees nie. Hy het ons nodig, so dink hulle, om ʼn God van liefde en van genade te wees. Sommige sê selfs dat Hy nie ʼn God van liefde kan wees nie, tensy Hy álle mense liefhet en aan hulle almal genade betoon. Dit is ʼn ontkenning van God se algenoegsaamheid. Al was ons nooit geskape nie, sou God steeds die God van alle genade en ʼn God van volmaakte liefde wees. God se heerlikheid as genadige, liefdevolle en barmhartige God sou ook nie minder wees as Hy, na ons skepping en ons sondeval, niemand gered het nie.

Wat ʼn verootmoedigende waarheid is dit. Hoe word die genade en barmhartigheid wat God aan ons betoon, sy dit net aan sommiges, daarin verheerlik! Hoe groot is God!

Maar daar is meer. Die teenkant van God se onafhanklikheid is ons afhanklikheid, dat ons naamlik uit onsself niks weet nie, niks uit onsself kan doen nie en sonder Hom niks is nie. Hoe dwaas is ons as ons weg van  Hom probeer lewe! Hoe dwaas is ons as ons nie na Hom opsien en alles wat ons na liggaam en siel nodig het, van Hom afbid nie.

Laat ons God se algenoegsaamheid en ons afhanklikheid in woord en in daad bely, deur vir alles wat ons nodig het op Hom te vertrou en die wonder van sy genade en barmhartigheid wat Hy aan ons betoon soos ons is, te loof.