Ons glo dat die verskillende verbonde van die Ou Testament in werklikheid net verskillende openbarings is van die een genadeverbond. As die verbond ewig is, kan daar net een verbond wees (Gen. 17:7).

In elkeen van hierdie openbarings het God iets nuut en wonderbaarlik oor sy genadeverbond geopenbaar. So het God, in die eerste openbaring van die verbond aan Adam, getoon dat sy verbondʼnverbond van vriendskap  is.

Die volgende groot openbaring van die verbond, ná Adam, was aan Noag. In daardie openbaring van die verbond het God die universele aard daarvan geopenbaar; die verbond sou die hele wêreld wat Hy geskep het, omvat. U sien, die verbond is nie net met die mens opgerig nie, maar met “al die lewende wesens, in alle vlees”(Gen. 9:15). Dit is  ʼn verbond met die dag en met die nag (Jer. 33:25). Die universaliteit van God se verbond is dus nie  ʼn  universaliteit wat alle dinge en alle mense sonder uitsondering omvat nie, maar dit omvat alles sonder onderskeid, sodat aan die einde alle soorte geskape dinge vernuwe word en verteenwoordig sal wees in die nuwe hemel en aarde.

Daardie verbond word mooi gesimboliseer deur die reënboog, wat sy boog oor God se hele skepping span. Dit is  ʼn verbond wat finaal vervul sal word in die nuwe hemel en die nuwe aarde. Dit is  ʼn  verbond waarin “die skepping self vrygemaak sal word van die slawerny van die verganklikheid tot die vryheid van die heerlikheid van die kinders van God”(Rom. 8:21).

Hierdie openbaring van die verbond is in die dae van Noag gegee omdat God die aarde in daardie dae vernietig het. Hy het dit nietemin duidelik gemaak in sy oordele en in sy verbond met Noag, dat die vernietiging van die aarde nie toe, of in die toekoms, die einde van die aarde is nie, maar net reiniging en vernuwing. Dit sal net so wees aan die einde, wanneer God hierdie wêreld met vuur sal vernietig.

Dit, so glo ons, is een van die redes waarom die Bybel in verband met God se voorneme praat van die wêreld (die kosmos) (Joh.1:29; Joh. 3:16,17). God se hele wêreld sal ten laaste verlos en gered word, hoewel nie elke skepsel of persoon nie.

Dit moet so wees. want God sal nie toelaat dat sy voorneme tot niks kom nie. Hy sal nie toelaat dat die mens, deur sy sonde, Hom beroof van die wêreld wat Hy tot sy eie eer geskape het nie. Hy red sy wêreld.

Om ʼn Skrifgedeelte soos Jesaja 11 te verstaan, is dit wat pas gesê is baie belangrik. Baie mense wat so ʼn gedeelte lees, kom tot die gevolgtrekking dat daar ʼn toekomstige aardse koninkryk sal wees, voor Christus se wederkoms, waarin sommige van die gevolge van die sonde oorkom sal wees, maar die Skrif  belowe niks van dié aard nie. Die Skrif praat van die nuwe hemel en die nuwe aarde waarin geregtigheid sal woon – ʼn  koninkryk waarin inderdaad die wolf saam met die lam sal wei,ʼn koninkryk waarin “die skepping self vrygemaak sal word ... tot die vryheid van die heerlikheid van die kinders van God” (Jes. 11:6; Rom. 8:21). Wat  ʼn  heerlike dag sal dit wees!