Die woorde "vir vas en bindend hou" in Artikel 31 behels in hoofsaak drie dinge. Kerkrade is daartoe verbind om:

• besluite van die sinode te bestudeer en te toets,

• besluite van die sinode geldig te verklaar en as hulle eie te aanvaar,

• besluite van die sinode uit te voer.

Wat hier volg, is 'n praktiese, punt-vir-punt uiteensetting van dié drie onderskeie handelinge. Dit word aangebied met die wens dat dit met vrug gebruik kan word.

Besluite Bestudeer en Toets⤒🔗

Indeling van die Werk←↰⤒🔗

• Die acta van die sinode word deur 'n kommissie, bestaande uit twee of drie kerkraadslede, deurgegaan en in sinvolle onderdele verdeel. Die indeling kan taamlik maklik aan die hand van die inhoudsopgawe van die acta gedoen word.

• Besluite oor spesifieke onderwerpe - soos korrespondensie met buitelandse kerke, viering van nagmaal, of liturgiese aangeleenthede — word saamgegroepeer.

• Sake waarvan die kerkraad slegs kennis kan neem, word onderskei van sake wat so gou moontlik deur die kerkraad uitgevoer moet word. Neem — wat laasgenoemde betref — kennis van die artikel "Sinodebesluite wat dringende aandag verg" elders in hierdie uitgawe.

Verdeling van die Werk←↰⤒🔗

Aan die hand van die indeling word die hele kerkraad in kommissies verdeel om die verskillende onderdele te bestudeer.

• Elke kommissie is verantwoordelik vir die bestudering van 'n spesifieke onderdeel wat aan hom toegewys is. As daar genoeg eksemplare van die acta beskikbaar is, kan kommissies tegelykertyd werk. Dit sal die proses van ratifisering aansienlik bespoedig.  Dit staan 'n kommissie vry om gemeentelede by die studie te betrek.

Sodoende word die gemeente se nodige belangstelling vir die werk van die meerdere vergaderings geprikkel.

Die kommissie se taak is die volgende:

1. Die punt(e) uit die acta wat met die oog op bestudering aan hom toegeken is, word in geheel gelees en kernagtig op skrif saamgevat.
2. Die besluit wat die sinode met betrekking tot die saak geneem het, word woordeliks weergegee.
3. Die aanloop tot die besluit asook die besluit self wat die sinode geneem het, word aan die Skrif, belydenis en kerkorde getoets om vas te stel of dit ten volle daarmee ooreenstem.
4. Die kommissie stel sy bevindinge op skrif.

• Die studieresultate dien by wyse van 'n skriftelike rapport as 'n aanbeveling op die kerkraad. Die kerkraad hanteer dit soos volg:

1. Die kerkraad neem indringend kennis van die sake waaroor die sinode besin het, soos wat dit kernagtig deur die kommissie weergegee is.
2. Genoegsame ruimte word vir kerkraadslede geskep om aan die kommissie vrae te stel in geval iets uit die acta onduidelik is. Sodoende kom die hele kerkraad op hoogte van hoe die sinode oor 'n spesifieke saak besin het en wat hulle daaroor besluit het.
3. Die kommissie se bevinding, nadat hulle die betrokke besluit van die sinode getoets het, dien vervolgens as voorstel op die kerkraad.
4. Met die bespreking van die voorstel toets die hele kerkraad die besluit van die sinode.

←↰⤒🔗

Besluite Geldig Verklaar en Aanvaar←↰⤒🔗

• Na gelang van die toets, spreek die kerkraad een van twee uit: óf hy verklaar die besluit van die sinode geldig (dit kom ooreen met die Skrif en die kerkorde), óf hy verklaar dit ongeldig (dit kom nie ooreen met die Skrif en/of die kerkorde nie).

• Hierdie geldig- of ongeldigverklaring moet genotuleer word. Byvoorbeeld: "Die kerkraad verklaar die besluit van die sinode insake ... (Acta, punt...) geldig en aanvaar dit as sy eie besluit."

• Indien die kerkraad 'n besluit geldig verklaar het, is die volgende stap om dit as 'n eie besluit te aanvaar.    

• Die bedoeling van die "aanvaarding" moet duidelik gestel word, naamlik dat die kerkraad die besluit van die sinode nou welbewus as sy eie verklaar.

• Indien bevind word dat 'n besluit ongeldig is, moet die redes daarvoor noukeurig in die notule opgeneem word.

• Die volgende stap in geval van ongeldigverklaring is om die bewyse daarvoor — wat reeds genotuleer is — by wyse van 'n beswaarskrif aan die kerkverband bekend te maak.

Besluite Uitvoer←↰⤒🔗

• Die besluit van die sinode, wat intussen die besluit van die kerkraad geword het, moet nou uitgevoer word.

• Sommige besluite kan nie in die plaaslike kerk toegepas word nie, byvoorbeeld die sinode se uitspraak oor 'n appèlsaak in 'n ander gemeente. In so 'n geval handel die kerkraad nie verder met die besluit nie.

• Sommige besluite kan nie direk uitgevoer word nie, maar moet in gedagte gehou word, byvoorbeeld besluite oor korrespondensie met buitelandse kerke. Dit sou goed wees as die kerkraad vir homself 'n register aanlê waarin sulke besluite opgeteken word, en waarna maklik verwys kan word as dit nodig blyk te word. Sommige besluite moet deur funksionarisse in die gemeente uitgevoer word, byvoorbeeld die betaling van ramings en verpligte kollektes. Hieraan moet direk aandag gegee word.

• Deur sommige besluite word die hele gemeente geraak, byvoorbeeld liturgiese aangeleenthede. In so 'n geval moet die kerkraad, nadat hy die besluit van die sinode getoets, geldig verklaar en sy eie gemaak (geratifiseer) het, so gou moontlik die gemeente oor sy besluit inlig. Die aangewese weg sou wees dat die kerkraad 'n gemeentevergadering belê en die saak diepgaande met die gemeente bespreek.
  Sodoende kan die hele gemeente ook onder die indruk van die korrektheid van die besluit kom en van harte deelneem aan die uitvoering daarvan. Die gemeente leer tegelyk insien dat die besluit nie maar net "'n sinodebesluit" is wat "van bo af kom" en teen wil en dank uitgevoer moet word nie, maar dat die betrokke besluit hulle eie kerkraad s'n is, wat in die Naam van die Here oor hulle moet regeer.

• Indien 'n lidmaat op grond van Gods Woord of die geldende kerkorde aantoon dat 'n besluit ten onregte deur die kerkraad geldig verklaar en aanvaar is, moet hy/sy die bewyse daarvoor aan die kerkraad voorlê sodat die kerkraad sy besluit kan heroorweeg.