Dit is belangrik om te sien dat elke plaaslike kerk ’n volledige, komplete kerk is. Ons sien dit raak as die apostels volgens Christus se bevel die wêreld deurgaan om die evangelie te verkondig. Die gemeentes wat ontstaan is nie deel van die moederkerk in Jerusalem nie.

Nadat ’n groot vervolging in Jerusalem gekom het en die gemeente oor Judea en Samaria verstrooi word, ontstaan daar gemeentes in die hele land. Die Here gebruik hierdie vervolging om daarvoor te sorg dat ’n deel van sy woorde in Handelinge 1:8 werklikheid word:

maar julle sal krag ontvang wanneer die Heilige Gees oor julle kom, en julle sal my getuies wees in Jerusalem sowel as in die hele Judea en Samaria en tot aan die uiterste van die aarde.

Ons lees in Handelinge 9 hoe daar in die hele Joodse land kerke van Christus ontstaan het:

En die gemeentes deur die hele Judea en Galilea en Samaria het vrede gehad; en terwyl hulle opgebou is en gewandel het in die vrees van die Here en die vertroosting van die Heilige Gees, het hulle vermeerder.

Elke gemeente is ’n volledige kerk van Christus. Die gemeentes het elkeen hul eie ampsdraers wat hul eie taak in daardie gemeente het. Ons lees dat wanneer Paulus die evangelie in verskillende plekke verkondig het en die Here dit so seën dat ’n gemeente ontstaan, hy en sy medewerkers die volgende doen: “En hulle het in elke gemeente vir hulle ouderlinge gekies, en hulle, na gebed en vas, opgedra aan die Here in wie hulle geglo het.”

Ons sien ook dat die apostels as hulle briewe skryf die gemeentes as volledige kerke eerbiedig. Hulle spreek die gemeente self aan op dit wat daar gebeur. Paulus en die ander vermaan die plaaslike kerk as daar sondes is en roep daardie kerk op om op daardie punt hulle lewe te verander. Ek noem net twee voorbeelde:

Paulus, ’n apostel van Jesus Christus deur die wil van God, aan die heiliges wat in Efese is, en die gelowiges in Christus Jesus: Genade vir julle en vrede van God, onse Vader, en die Here Jesus Christus. Efesiërs 1:1,2

Paulus en Timoteus, diensknegte van Jesus Christus, aan al die heiliges in Christus Jesus wat in Filippi is, saam met die opsieners en diakens: Genade vir julle en vrede van God ons Vader en die Here Jesus Christus. Filippense 1:1

Soms word daar in een brief meerdere gemeentes aangespreek. Dit gebeur dan sonder dat Paulus die een gemeente bo die ander stel.

Elkeen moet in sy eie gemeente die gesag van die Woord aanvaar en daarvolgens besluite neem. ’n Voorbeeld daarvan is die brief aan die Galasiërs wat so begin:

Paulus, ’n apostel nie vanweë mense of deur ’n mens nie, maar deur Jesus Christus en God die Vader wat Hom uit die dode opgewek het, en al die broeders wat by my is – aan die gemeentes van Galasië: Genade vir julle en vrede van God die Vader en onse Here Jesus Christus.

Die Here Jesus Christus is self die groot voorbeeld soos wat Hy in die aanspreek van gemeentes wys dat elke gemeente ’n volledige kerk van Hom is. Christus roep sy apostel Johannes op die eiland Patmos om die boek Openbaring te skryf. Hierdie boek, hierdie openbaring van Jesus Christus moet in die eerste plek aan 7 afsonderlike gemeentes gestuur word: “Efese en Smirna en Pérgamus en Thiatire en Sardis en Filadelfia en Laodicéa.” (1:11). Dan volg in hoofstuk 2 en 3 vir elke gemeente ’n aparte brief vir elke gemeente. Dit is Christus as die Koning van die kerk self wat elke gemeente op sy swak en sterk punte wys. Die gemeentes self word deur Christus aangespreek om sekere sake in die gemeentes te verander. Die gemeentes self word aangespreek om hulle wat in leer en lewe dwaal en sondig te tug. ’n Voorbeeld daarvan is wat Christus vir die gemeente van Pérgamus skryf:

Maar Ek het enkele dinge teen jou: dat jy daar mense het wat vashou aan die leer van Bileam wat Balak geleer het om ’n struikelblok voor die kinders van Israel te werp, naamlik om afgodsoffers te eet en te hoereer. So het jy ook mense wat vashou aan die leer van die Nikolaïete, wat Ek haat. Bekeer jou; anders kom Ek gou na jou toe en sal teen hulle oorlog voer met die waard van my mond. Openbaring 2:14-16.

Hiermee word dit duidelik dat elke plaaslike gemeente ’n volledige gemeente van Christus is. Elke gemeente staan in volle verantwoordelikheid voor Christus. Dit is ook daarom dat Paulus in 1 Korintiërs 12, as hy praat van die eenheid van die liggaam, in vers 27 kan skryf: “Maar julle is die liggaam van Christus en lede afsonderlik.” Die Heilige Gees noem ’n afsonderlike gemeente Christus se liggaam. Dit is dus duidelik dat elke plaaslike gemeente ’n volledige gemeente van Christus is met daardeur ’n eie verantwoordelikheid teenoor Christus as die Koning van die kerk.