Die Skrif praat so dikwels van die kerk dat die leer oor die kerk ʼn afsonderlike deel van teologiese studie uitmaak. Verskeie Nuwe Testamentiese boeke fokus op die kerk. Handelinge verhaal die versameling van die Nuwe Testamentiese kerk; 1 Korinthiërs praat in besonder oor die trou van God teenoor sy kerk; die kerk as liggaam van Christus is die tema van Efesiërs (1:22, 23; 5:30-32); Kolossense beklemtoon die heerlike waarheid dat Christus die Hoof van die kerk is (1:18; 2:10); in 1 Timótheüs word ons geleer oor betaamlike gedrag in die kerk (3:15); en Titus bevorder die goeie orde van die kerk (1:5).

Die leer oor die kerk moet dus nie afgeskeep of oorgesien word nie. Ewenwel is daar vandag min mense wat weet wat die Bybel oor die kerk leer, of besef waarom die kerk so belangrik is.

Die Griekse woord wat met kerk vertaal word, is die werkwoord “uit-” of “uitgeroep”. Die woord kerk verwys by uitstek en uitsluitlik na diegene wat verlos is. Die naam herinner ons daaraan dat die ware lede van die kerk hulle is wat “uit die duisternis geroep [is] tot sy wonderbare lig” (1 Pet. 2:9). Dit herinner ons ook daaraan dat hulle plek in die kerk deur die genade is — hulle is nie deur eie keuse of werke lede van die kerk nie, maar deur die roeping van God.

Dat lede van die kerk “uitgeroepenes” genoem word, verwys na hulle verlossing van die sonde (hulle is uit die duisternis geroep) én na hulle geestelike afsondering van die wêreld en sy boosheid (2 Kor. 6:14-18). Die heiligheid en gehoorsaamheid van kerklidmate word dus in die naam kerk inbegryp. ʼn Kerk wie se lede nie heilig is nie, is die naam kerk nie waardig nie.

Heiligheid is wesenlik eie aan die bestaan van die kerk. Die lede word tot heiligheid geroep, uitverkies (Ef. 1:4) en vrygekoop (Kol. 1:21, 22). Heiligheid van die kerk is belangrik, omdat dit ʼn verband het met God se doel vir die kerk. Die rede vir die bestaan van die kerk is die heerlikheid van God (Ef. 1:6, 12). Hierdie doel word in die heiligheid van die kerk en sy lede verwesenlik. ʼn Onheilige kerk, een wie se lede nie heilig is nie, kan en sal God nie verheerlik nie. Die heerlikheid van God straal bowenal uit die heiligheid van die kerk.

Lidmate wat nie soos geroepenes lewe nie, is die kerk van vandag tot skade en skande. As die kerk nie, deur die optrede van sy lidmate en deur sy praktyke, van die wêreld en sy leringe verskil nie, is sy getuienis vrugteloos. Die heerlikheid van die kerk en sy getuienis in hierdie verlore wêreld bestaan in sy geroepenheid, sy afsonderlikheid en heiligheid — hy is ánders as die bose wêreld.

Bid dan dat al die lede van die kerk van Christus “heilig en sonder gebrek voor Hom in liefde [sal] wees, tot lof van die heerlikheid van sy genade waarmee Hy ons begenadig het” (Ef. 1:4, 6). Net só sal die getuienis en die werk van die kerk voorspoedig wees.