Hoe mooi bring Paulus in 2 Timoteus 2:8 die opstanding van ons Here ter sprake in ʼn praktiese vermaning tot diensbetoon. So het Paulus dit beleef. By sy moeitevolle werk as apostel kom Christus as die opgestane in sy lewe in. Te midde van alle stryd — in vers 4 gebruik Paulus die beeld van ʼn krygsman — en alle moeitevolle arbeid — in vers 6 verwys Paulus na die swaar werk van die landbouer, staan daar in vers 8 meteens die aansporing om te onthou dat Jesus Christus uit die dode opgewek is.

Ek wil op drie aspekte van hierdie vermaning wys.

Die noodsaak⤒🔗

Ek gebruik die woord ‘noodsaak’ hier met opset. Timoteus moet in die nood van sy dienswerk bemoedig word. In die voorafgaande verse praat Paulus oor die lyding van ʼn apostel. Hoewel Timoteus nie tot die kring van die apostels behoort nie, deel hy in die lyding van diensknegte van Jesus. Paulus gebruik die beelde van ʼn soldaat en ʼn landbouer wat harde werk moet doen. In hierdie noodsituasie is dit vir Timoteus nodig om te dink aan die feit dat Christus uit die dood opgewek is.

Te midde van teëstand, aanvalle en aanvegting moet Timoteus vir Christus voor oë hou. Hy moet sy gedagtes op Hom rig en só met Hom kontak soek; met Jesus Christus, die Opgestane.

Waarom hierdie opwekking, as deel van ʼn praktiese vermaning, om aan Christus as die opgestane te bly dink? Want die opstanding het die wêreld vir die gelowige verander. In watter opsig? Die skuld is versoen; die mag van die sonde en die dood is verbreek — nie definitief weggeneem nie, maar in beginsel reeds oorwin. Dit beteken dat aan Hom, soos Hy by sy hemelvaart gesê het, alle mag in die hemel en op aarde gegee is. Geen vyand kan Hom, sy werk of sy kerk oorwin nie. Hy is die Oorwinnaar. Met sy opstanding uit die dood is die mag van die vors van die duisternis verbreek.

Dit is as ’t ware die negatiewe sy. Die duiwel, hoe hy ook mag te kere gaan, is verslaan en kan nie wen nie. Die positiewe is dat die toekoms die ryk van Christus is. Die duiwel het verloor. Daarom dink Paulus aan Jesus as die opgestane.

Die nood kan nie só groot en só heftig wees dat Jesus nie daarteen opgewasse is nie. Die nood is, inteendeel, deur Jesus oorwin. Daarom praat ek van die noodsaak om aan Jesus as die opgestane te dink. Die nood is — helaas — nog daar. Timoteus moet nog veg as ʼn soldaat van Christus, maar die nood word aanstons finaal oorwin, vir goed. Juis in hierdie geestelike stryd moet Timoteus dus daaraan gedagtig wees dat Jesus Christus uit die dode opgewek is.

Hoe?←⤒🔗

Hoe kan Timoteus dit doen? Eerstens deur in gebed en oordenking op die uitvoering van sy taak voor te berei. Elke oggend, elke middag, elke aand. Die gelowige Jood het drie gebedstye geken (Psalm 55:18; Daniël 6:11). Drie maal per dag het die Jood tot God gebid; sy eie swakheid, onmag en skuld bely om juis dan op te sien na Hom. Hierbenewens is daar ook lofsange en lofprysing.

Dan die taak van verkondiging en gesprek. Hiermee herinner ek aan die taak wat elke gelowige het; om die Paasevangelie nie vir jouself te hou nie, maar dit uit te deel en deur te gee. Wat ʼn krag gaan daar nie vir onsself uit as ons só oor Jesus as die opgestane praat nie. Dit hoef nie net by Bybelstudie te gebeur nie — dit het ook plek in gesprekke oor gewone dinge. Doen u dit? Verwys u na die opstandingskrag van Jesus Christus? Met dié krag word ons hele lewe, en dié van ander deurtrek. Onthou dit en praat daaroor dat Jesus uit die dood opgewek is. Sonde en dood kan Hom nie meer oorwin nie. Hulle is met die opstanding wat op die kruisiging gevolg het, oorwin. Só laat Jesus lig skyn in die donker van ons lewe, ʼn lewe van stryd en van nog onoorwonne sonde.

Die vrug←⤒🔗

Hy leef! Daarmee kom ons by die seën van die gedagtenis aan die Paasgebeure. Wie Jesus as die opgestane soek en aanroep, sal deur Hom bemoedig en versterk word. In die gemeenskap met die Opgestane ervaar ons as gelowiges dat Jesus Christus ons nie aan onsself oorlaat nie. Hy wil dat ons die krag van die nuwe lewe ervaar.

Ek wys weer op die voorlopigheid daarvan. Die krag van die opstanding het twee dele: nóú, te midde van ons sonde, gebreke en teenstand, voorlopig. Die vyand in en om ons is nog nie ten volle buite werking gestel nie. Ons Heiland is egter Oorwinnaar; Hy staan bo alles en bring ons ook bo-uit, aanstons volkome. Ons kan vas glo dat die hoop in die krag van die opstanding nie beskaam nie.

Die lewe vanuit die Paasgebeure moet getuig van ʼn sekere toekoms. Die erfenis word vir ons bewaar en ons word deur die Paaskrag van Jesus bewaar vir die volle erfenis.