Die sinode van die NG-kerk het gister uitgespreek dat hulle dit in mense se vryheid laat of hulle in die Satan as persoon glo of nie. 'n Paar vooraanstaande teoloë het aangedui dat hulle nie in die Satan as persoon glo nie. Is dit dan 'n saak waaroor die Skrif so onduidelik is, dat sulke vryhede toegelaat moet word?

Ek haal graag die NG-teoloog Johan Heyns aan oor hierdie onderwerp:

Satan dui op 'n vyand en 'n teenstander, iemand wat vir ander hindernisse op die weg lê (1 Kron 21:1; Job 1:6; Ps 109:6; 2 Sam 19:22; Matt 4:10; Luk 10:18, 13:16; Hand 5:3)... Hy word ook genoem die owerste van hierdie wêreld (Joh 12:31, 14:30, 16:11). Wie God nie as Koning van sy lewe ken nie, het die duiwel as heerser oor hom. Hy dra selfs die titel: god van hierdie wêreld (2 Kor 4:4) wat sy groot mag oor mense, buite hulle geloofsverbondenheid met God, aandui. 

Die Bybel praat ook van (die Satan as) die vyand (Matt 13:39), die mensemoordernaar van die begin af (Joh 8:44), die leuenaar (Joh 8:44), die bose (Matt 6:13), en die draak (Open 13:2, 4).  

Satan en sy bose engele is in alles - wese, werking en metodes - teenstanders van God. 'Teenoor God se koninkryk kom hy met 'n eie koninkryk - maar dan 'n ryk wat in alles teenoor dié van God staan, 'n antiryk dus. Satan, die heerser in die ryk (Ef 2:2; 2 Kor 4:4; Joh 14:30, 12:31, 16:11) is volgens die Skrif nie 'n blote abstraksie, simbool of selfs personifikasie nie, maar 'n konkrete persoonlikheid, toegerus met rede en wil, geestelik en dus a-somaties. Kragtens sy wese is hy dan ook in staat om rondom hom te vergader, 'n leërskare van bose geeste of demone as sy werktuie (Matt 12:24,27; Ef 6:12) wie se werksaamhede met sy eie vereenselwig kan word.

(Dogmatiek, p 166, 167) 

As 'n mens hierdie Skrifgedeeltes langs mekaar sit, is die leer van die Skrif tog sekerlik baie duidelik? 'n Paar jaar gelede is hierdie woorde van Prof Heyns nog algemeen aanvaar. Wat het ondertussen verander? Ons moet besef dat hierdie denke oor die Satan in direkte verband staan met hoe 'n mens dink oor die Skrif se gesag, die oorsprong van die sonde, die sondeval en erfsonde, Christus as die tweede Adam, die koninkryk van God, die hel ensovoorts. 

 Is die verwerping van hierdie saak iets wat ons as gelowiges net so moet aanvaar?