Baie mense verskil heftig van die leer dat Israel die kerk van die Ou Testament is, en dat God se verbond met Israel daarom dieselfde verbond is as wat hy met sy kerk in die Nuwe Testament het. Daarom moet ons ons stellings sorgvuldig uit die Skrif bewys.

Dat Israel en die kerk dieselfde is, is duidelik. Die ware Israel van die Skrif is nie  ʼn  aardse volk ofʼn vleeslike nasie nie, maar die  geestelike volk van God, soos die kerk dan ook is.

In Romeine 9:6-8 leer die Woord van God ons: “[H]ulle  is nie almal Israel wat uit Israel is nie”. Die Skrif maak dus  ʼn  duidelike onderskeid tussen hulle wat netvan Israel is en hulle wat waarlik Israelis. Almal wat tot die nasie behoort het, was van Israel, maar net hulle wat gebore is deur die krag van die belofte (weergebore deur die lewende Woord van God) word gereken as die nageslag, as kinders van Abraham en kinders van God. Hulle is  ʼn  geestelike volk.

Romeine 2:28, 29 bevestig dit op  ʼn  merkwaardige wyse. Daar staan onomwonde dat “nie hý ... ʼn  Jood [is] wat dit in die openbaar is nie”(vs. 28). Iemand is  ʼn  Jood wat dit in die verborgene is — iemand wat in hart en gees besny is (lees ook Kol. 2:11).

Dit beteken, volgens die Bybelse definisie van  ʼn  Jood, dat selfs die gelowige heidene gereken word as kinders van Abraham en as Israeliete. Dit leer die Skrif ook. Romeine 4:11-16  maak dit duidelik dat Abraham nie net die vader van gelowige Jode is nie, maar ook van gelowige heidene. Hy is “die vader van ons almal”(vs. 16), van een geestelike volk. Galasiërs 3:7 sê onomwonde dat “die wat uit die geloof is, hulle is kinders van Abraham”.

Om die waarheid te sê, maak die Nuwe Testament dit duidelik dat gelowige heidene ook Jode is en in der waarheid besny is as die ongelowige afstammelinge van Abraham. Hulle wat net na die vlees Jode is, word in Filippense 3:2 “die versnyding”, blote skenders, genoem, want, alhoewel hulle uitwendig besny is, is dit nie geestelik nie. Jesus het dit ook duidelik gemaak dat sommige van die Jode nie kinders van Abraham of van God was nie (Joh. 8:33-44e.v.). In teenstelling word die Filippense, wat heidene was, “die besnydenis” genoem, want hulle “[dien] God in die Gees ... en [roem] in Christus Jesus en [vertrou] nie op die vlees ... nie” (vs. 3).

Daar is ook ander Skrifgedeeltes wat dieselfde leer. Galasiërs 4:1-7 sê dat die kerk van die Ou testament en die Nuwe testament een is, deur hulle te vergelyk met  een mens  wat van kind tot volwassenheid groei. Galasiërs 3:16, 29 leer dat daar net een Saad is: Christus en diegene wat in Hom is. Hebreërs 12:22-24 vereenselwig Jerusalem, die berg Sion, met die kerk van die eersgeborenes. Om tot die een te kom, is om tot beide te kom.

Hierdie vereenselwiging van Israel met die geestelike volk van God is kritiek. Ons deel in die seëninge en beloftes van die verbond hang daarvan af. Net ware Jode het reg op die beloftes, en op wat belowe is. Hierdie beloftes is nie vir almal wat die naam Jood of Christen dra nie, maar net vir hulle wat glo. ʼnWare Jood is iemand wat glo — enigiemand  wat glo. Glo jy?