Buite die poort van Jerusalem het Jesus gely – so leer die brief aan die Hebreërs ons. Hy is immers buite die poort tereggestel. Die stad mog nie verontreinig word deur bloed van ʼn tereggestelde nie. So het Jesus die dood gesterf van iemand wat uitgewerp is, wat met smaad belaai is, wat van eer beroof is. Hy was soos ʼn misdadiger.

Vroeër het die Here vir sy volk Israel die erediens van die tabernakel geleer, toe Israel nog in die woestyn gebly het. Op die Groot Versoendag, wanneer die volk, die priesters en die hele tabernakeldiens van sonde gereinig is deur die bloed van stier en bok, moes die lyke van die diere buite die laer verbrand word. Buite die laer. Israel mog nie verontreinig word nie. Op dié manier het die Here die sondesmaad van sy volk weggeneem.

En kyk nou mooi hoe ongedwonge die skrywer van die Hebreërbrief die verband trek tussen die sterwe van Christus en die Groot Versoendag. Die sterwe van Christus was immers die Groot Versoendag. Hy het die smaad van die volk weggedra. Vir altyd. Nou word ons opgeroep om na Hom uit te gaan buite die laer en sy smaad te dra.

Moet ons dan opnuut belas word met die smaad van ons sonde? Nee, nie dit nie. Die smaad het Christus immers al weggeneem. Dit hoef nie weer te gebeur nie. Dit gaan hier oor die smaad waarmee Christus gesmaad is. Die mense het nie verstaan wat Hy gedoen het nie. Die mense het hom gesmaad, omdat hierdie Koning van die Jode nie na hulle smaak was nie.

Dit is die smaad van Christus waaroor dit hier gaan. En so is ons, as dissipels van Christus, dikwels nie na die smaak van hierdie wêreld nie. Omdat ons ons dikwels nie kan verenig met ʼn houding van ongeloof nie. En omdat ons nie saam kniel voor die vele afgode van hierdie wêreld nie.

Terwille van ons redding het Christus daardie onbegrip verdra. Hy het aangehou toe Hy gesmaad en bespot is. Want Hy het geweet watter doel Hy sou bereik: die verlossing van sy dissipels. Daarom moet dit vir ons ʼn eer wees om standvastig te bly as ons gesmaad sou word.

Vir die smaad hoef ons nie bang te wees nie. Want daar, waar Hy die dieptepunt van vernedering bereik het, daar het Hy die fondament van ons redding gelê. As ons op daardie fondament staan: dan raak smaad en spot ons nie.

Wel lê die fondament van ons behoud buite die laer. Dit wil sê: ʼn Messias aan die kruis is vir vele onaanvaarbaar. So ʼn Messias verwerp hulle. Maar vir so ʼn Messias skaam ons ons nie. Inteendeel: As die Heer van Goeie Vrydag, Paasfees, Hemelvaart en Pinkster, is Hy ons Redder.  By Hom alleen vind ons ons behoud.