Die brief van Paulus aan die Filippense is vol merkwaardige teenstellings. Die apostel skryf vanuit die tronk en tog is sy brief vol van blydskap. Hy praat oor sterwe, lewensverlies en dan sê hy: om te sterwe is vir my wins (1:21).

“Julle moet julle eie heil uitwerk, want dit is God wat in julle werk” (2:12, 13).

“Ek is nog nie volmaak nie, ons is wel volmaak” (3:12, 15).

In hoofstuk 4 roep hy sy lesers op om oor niks besorg te wees en daar teenoor staan sy opmerking: maak alles in gebed by God bekend. Weer stuit ons op twee uiterstes: niks teenoor alles.

Dit is daarom ’n moeilike, ja, ’n onmoontlike opdrag: moet oor niks besorg wees nie. Ons harte is maar te vol van allerlei bekommernisse. Ons is bekommerd oor die toekoms. Wat gaan van ons kinders en kleinkinders word? Daar is spanning en sorg, wanneer daar siekte in die huis is. Daar wag miskien ’n ernstige operasie. En nou skrywe Paulus: moet oor niks besorg wees nie. Niks. Dit is allesomvattend.

In die oorspronklike woord wat Paulus vir besorg gebruik sit die gedagte van: moenie gryp na dinge wat bo jou vermoë is nie. As daar siekte is, kan jy nie die siekte genees nie. As die dood dreig, kan jy nie die doodsdreiging afweer nie. Ons is nie sterk genoeg om al die sorge self af te weer nie. Daarom skrywe die apostel: moenie probeer nie. Wees oor niks besorg nie.

Maar hoe sal ons dit regkry om sonder sorge deur die lewe te gaan? Daar is mos baie dinge wat ons ’n kop vol sorge gee. Ons moet goed daarop let hoe Paulus ons leer om oor niks besorg te wees nie.

In die eerste plek koppel hy sy opdrag tot heilige onbesorgdheid aan die heerlike stelling: die Here is naby (vs. 5). Jesus is Here, Heerskappyvoerder. Hy is in bevel. En daardie magtige Here is naby. Deur sy Woord en Gees is hy baie na aan ons.

In die tweede plek wys die apostel sy lesers ook baie duidelik die pad waarlangs hulle moet gaan om tot daardie onbesorgdheid te kom. Maar maak in alles julle begeertes deur gebed en smeking met danksegging aan God bekend. Die niks uit vs. 5 staan hier teenoor die alles in vs. 6.

Met alles bedoel die apostel hier alles wat ons neerdruk, alles wat ons hinder, alles wat ons pla, alles wat ons self nie kans sien om dit op te los nie. Alles is dus net so omvattend as die niks in die vorige vers.

Paulus wys hier vir ons die pad van die gebed. Dit mag ’n smeekgebed wees, maar dit moet ook ’n dankgebed wees.

Paulus weet uit eie ondervinding en hy skrywe dit nou deur die Gees gelei, dat ons moet bid. Wanneer ons ons knieë voor die Here buig, wanneer ons ons hart tot Hom ophef, wanneer ons in gebed tot God nader, dan ondervind ons die nabyheid van die Here. Dan word die geloof dat Christus as Here naby is en dat Hy oor alles en almal regeer en dat Hy alles bestuur en lei, sterk in ons harte. Gebed bring ons tot voor die troon van God. Gebed vol van smeking en danksegging en lofprysing bring ons so naby die Here dat ons die troos, die krag en die rus wat van Hom uitstraal, heerlik ervaar.

Uiterlik het miskien nog niks verander nie. Die probleme en die sorge is nog daar. Maar innerlik het die groot verandering plaasgevind. Daar kom rus in ons gemoed. Die vrede van God wat alle verstand te bowe gaan, wat jy nie kan begryp nie, hou oor jou die wag, gee jou rus en volle oorgawe aan die Here.

Hoe nader aan die Here hoe minder besorg.

Oor niks besorg. Alles lê in die hande van God.

Wanneer ons tog maar alles in die gebed by die Here bring, dan sal ons oor niks besorg wees nie.