Die erediens is nóú reeds 'n volle werklikheid. Hierin werk groot kragte. Dit is 'n magtige gebeure wat mense diep raak en groot aksies tot gevolg het. Dit is 'n werklike ontmoeting met Christus, 'n gesprek en die ontvangs van sy heilsgoedere, en dit loop uit op 'n egte aanbidding en 'n lewe van diens en gehoorsaamheid in die daaglikse lewe.

Tog, hierdie erediens is nog so voorlopig, dit is so gebrekkig en oral stuit die gemeente op die groot "nog nie". Dit leef meer van geloof as van aanskouing. Die versameling is nog onvolledig, dit is nog saamgestel deur verlostes wat nog nie die volle verlossing ont­vang het nie. Daar is steeds die werklikheid van huigelaars wat teen­woordig is. Die hele diens word gelei en verrig deur mense wat oral die tekens dra van hierdie menslike beperkthede, tekortkominge en kortsigtigheid. Ook in die diens van die Here deur sy gemeente is daar nog soveel van die wêreld en die gebrokenheid en die sonde.

Ons moet ook sê dat die wete van Christus se teenwoordigheid en die belewing van die gemeenskap met Hom en met mekaar is nog voorlopig en so gebrekkig.

Daarom moet die gewone en gereelde erediens nie as die finale diens van God gesien word nie. Daar moet verder gekyk word. Ons moet die eindgestalte van die erediens altyd voor oë hou. G. Voigt sê ons horison moet verbreed word:

Omdat God Homself met ons in die erediens verbind, moet ons horison verbreed word… In die erediens sny die toekoms in die teenwoordige in en daarmee ook die teenwoordige in die toekoms … dat ons deel verkry aan die ewige toekoms wat gefundeer word op die opstanding van Jesus Christus en met die dood nie ophou nie.G. Voigt, Unser Gottesdienst, 22.

Alle werksaamhede van die kerk hou aan tot by die wederkoms van Christus en herstel van alles deur Hom. Wat die erediens betref, gaan dit dán eers in vervulling. Hierdie vervulling, hierdie, eindgestalte van die erediens, moet steeds die blikpunt en die leidster wees vir die inrigting van en volharding in die erediens hier in die gewone lewe.

Die werklike erediens, die groot erediens van die ganse skare van verlostes uit alle eeue, uit alle volke, stamme, tale en nasies (Openbaring 7:9; 5:9), waar hulle met wit klere aan en met palmtakke in hulle hande sal staan voor die troon van God van die Lam, sal die ware erediens verrig as hulle sê:

en hulle het met 'n groot stem geroep en gesê: Heil aan ons God wat op die troon sit en aan die Lam! En al die engele het rondom die troon en die ouderlinge en die vier lewende wesens gestaan, en hulle het voor die troon op hulle aangesig neergeval en God aanbid en gesê: Amen! Die lof en die heerlikheid en die wysheid en die danksegging en die eer en die krag en die sterkte aan onse God tot in alle ewigheid! Amen.Openbaring 7:10-12

Groots en onvoorstelbaar heerlik is dit om tel­kens te verneem hoe die ewige erediens daar uitsien as die ontelbare skare van skepsels in die hemel en op die aarde God aanbid en 'n nuwe lied sing (Openbaring 4:8-13). Die aardse erediens gaan heerlik oor in die ewige erediens, in die volmaakte erediens van die bruid, in die bruilofsmaal van die Lam (Openbaring 19:7-9). Dan is dit die ononderbroke verheerliking en aanbidding van God in die nuwe lewe, wat soms beskryf word as 'n stad, die nuwe Jerusalem, dan weer as 'n vrou, die bruid van Christus, dan as die nuwe lewe, ­wat sal wees soos 'n eindelose heerlike maaltyd en 'n onversteurde gemeenskap van die gelowiges met hulle verheerlikte Here, op die nuwe aarde en onder die nuwe hemel (Openbaring 21, 22).

Ons blik moet altyd gaan van dit wat ons in die erediens as werklikheid beleef, na dit wat ons as die komende werklikheid glo en verwag. So doen Johannes as hy skryf in Openbaring 1. Dit is die Sondag, die dag van die opstanding van die Here. Hy is in die gees van aanbidding. Hy weet nou is die Christelike gemeentes by­een. Hy sien hulle voor sy geestesoog as sewe goue kandelare. Tussen die sewe goue kandelare van die versamelde gemeente ontdek hy die Opgestane —

Terwyl die sewe gemeentes erediens hou, is tegelyk in die hemel die erediens… Dit is die erediens van hulle wat die groot verdrukking reeds agter die rug het…G. Voigt, A.w., 23

Ons kan sê sy blik gaan van die aanbiddende gemeentes in die tyd van verdrukking en vervolging na die aanbidding van die gemeentes wat reeds oorwin het. Ons kan nog verder gaan en sê sy blik gaan van die voorlopige en gebrekkige erediens te midde van vervolging na die volmaakte erediens saam met die Groot Oorwinnaar. Die aardse erediens vind sy model en voltooiing in die sekerheid van die ewige erediens. Maar omgekeerd geld ook dat die hemelse erediens sy ego, sy weerklank vind in ons aardse erediens. Die blikpunt op die ewige erediens moet ons aardse erediens bewaar van willekeur, van menslike in beslagneming, van verstening en moet dit oop en soepel hou sodat dit steeds vernuut kan word vanuit die ewige ere­diens.

Hoewel nog voorlopig en gebrekkig, is die aardse erediens 'n voorbereiding en inoefening vir die erediens wat kom. Wie dit nooit hier op aarde beoefen het nie, sal dit nie in die ewige erediens kan meemaak nie. Juis vanuit die ewige erediens vind ons die ver­wagting wat ons staande hou en bemoediging om nie langs die pad te beswyk nie. Hy vir Wie ons elke week in die erediens dien en aan­bid, is dieselfde as Wie in die ewige erediens die middelpunt sal wees en alle aanbidding aan die Vader sal oorgee sodat die volmaak­te herstel sal plaasvind in die uiteindelike vervulling "sodat God alles in almal kan wees" (1 Korintiërs 15:28).