In die dae van Amos het die volke geglo dat elke volk sy eie god het en dat die god daar is om sy eie volk te beskerm, mits jy hom tevrede hou met die gebruiklike offers. Hierdie heidense gedagte het ook in Israel posgevat. Die HERE, die God van Israel, sal altyd sy eie volk beskerm en sal Hom nooit teen sy eie volk keer nie. Ons sien vandag hierdie selfde dwaling, in ’n ander gedaante. God is ’n God van liefde en sal daarom niemand afwys nie. Hy gee elkeen ’n tweede kans. Dit is God se grootste sorg dat elke mens gelukkig word. God is altyd by jou en sal jou altyd help. Dit klink nogal Bybels, maar dit is ’n halwe waarheid en daarom ’n hele leuen. Hierdie gedagte gee mense ’n verkeerde sekerheid.

Israel kon dit geweet het, want God het dit vir Israel geleer. Geleer is dalk nie die regte woord nie, want dit was nie net ’n kwessie van onderwys nie. Nee, dit gaan dieper. God het sy volk verander deur sy bevryding uit Egipte. Hoekom het God Israel uit Egipte uitgelei? Nie omdat Israel beter was as die ander volke nie, maar deur die bloed van die lam. Egipte het vertrou op sy mag, Israel het geleer om te vertrou op die bloed van die lam. Toe God die hoogmoed van Egipte straf met die dood van die eersgebore seuns, het Israel geskuil agter die bloed van die lam, wat hulle op die deurposte geverf het. God het verbygekom en die bloed gesien en verder gegaan. Die bloed beteken: hier is die straf alreeds voltrek. Hulle was nie beter nie, maar die straf is alreeds voltrek deur die Lam wat God gee ter versoening vir hul ewe groot skuld! Die Lam wat God gee is die gekruisigde!

God het Israel uit Egipteland laat optrek en Israel veertig jaar lank in die woestyn gelei (Amos 2:10). Daar het God vir Israel geleer om op Hom te vertrou en te lewe uit sy hand.

God sê deur die profeet Amos vir Israel:

Ek het julle geleer om nie op julself te vertrou nie, maar om uit my hand te lewe, om te lewe uit die versoening. So het Ek julle verander; so het Ek van julle ander mense gemaak.

En al die volke kon dit sien: daar was nie ’n samelewing waar so goed vir die armes gesorg is as in Israel nie. Wat ’n rus, want hulle hoef hulself nie groot te hou nie, hulle het nie nodig om dit self te maak nie – hulle lewe in vertroue. Daarom kan hulle omgee vir armes en swakkes.

Maar in die dae van Amos was Israel glad nie meer ’n voorbeeld nie. Die rykes in Israel het net aan hulself gedink en die armes nog verder uitgebuit. Daar was vir die armes en swakkes in Israel geen enkele beskerming nie. Israel het net die voorbeeld van die ander volke gevolg, terwyl hulle van beter kon weet. Daarom is God dubbel so kwaad vir Israel.

Die kerk is die volk van God uit al die volke van die aarde. ’n Volk wat nie soos die ander mense vertrou op dit wat hulle in die lewe bereik het nie, maar wat op God vertrou. ’n Volk wat deur God van die wêreld afgesonder is om ’n nuwe samelewing te vestig, gestig op reg en geregtigheid. Ook hier in Suid-Afrika. Die kerk is nie ons bouwerk nie, maar bestaan in Christus Jesus, op grond van die versoening deur die bloed van die Lam. Dit is waarmee God besig is. Nie om aan elkeen sy sin te gee nie, maar om ’n nuwe wêreld te stig op reg en geregtigheid.

God sal daarom ook elkeen wat Hom voor die voete loop en hulle eie huise verdedig en net vir hulself lewe, uit die weg ruim. Alle menslike bouwerke sal nie standhou nie, want God sal dit afbreek. Net dit wat gebou is op Christus, sal op die ou einde standhou.

Hoor! Luister! Hierdie woord kom ons in Amos ’n paar keer teë. As jy ’n bietjie deur Amos blaai, sien jy dat hoofstukke 3, 4 en 5 met ‘hoor’ begin. Israel is horende doof en siende blind. Israel sien en hoor nie dat die HERE besig is met die stigting van ’n nuwe wêreld nie. Israel dink dat God net daar is vir hulle. Amos moet Israel wakker skud. Luister tog, Israel. Die klompie vrae wat na Amos 3:2 volg, wys Israel daarop dat die HERE werk.

Sal die basuin in die stad geblaas word en die bevolking nie skrik nie? Sal daar ’n onheil in die stad voorval as die HERE dit nie bewerk het nie? Want die Here HERE doen niks tensy Hy sy raadsbesluit aan sy knegte, die profete, geopenbaar het nie.

Eenvoudige vrae. God wys Israel daarop dat dit wat gebeur, waarskuwings van die Here is. God en Israel is op unieke wyse aan mekaar verbonde. As gevolg van die liefdesverbond wat daar tussen God en Israel is, sal God vir sy volk sorg, maar dan het die volk ook die plig om God bo alles lief te hê. Doen die volk dit nie, sal God met sy vloek kom. Dis wat gebeur. Hoor Israel nie die basuin nie? Hoor Israel nie die profete nie? Sien hulle nie die waarskuwings wat God al gegee het nie? In Amos 4 wys die HERE op dit wat Hy alles al gedoen het om sy volk terug te roep, maar hulle het hul nie bekeer nie. Luister nou tog!

Dieselfde oproep kom ons teë in die briewe aan die sewe gemeentes in Klein-Asië. “Laat wie ore het, hoor wat die Gees tot die gemeente sê”. Laat ons ons oë oophou vir wat God in ons lewe doen om ons te waarsku vir die naderende einde. Want daar gebeur niks by toeval nie. Die hand van die HERE is in alles. Maar hoor ons die basuin blaas? Sien ons hoe God besig is om te werk na die nuwe hemel en die nuwe aarde? Sien ons hoe God die hoogmoed en trots van die mens elke keer weer afbreek om ons te waarsku dat dit in sy koninkryk nie sal standhou nie? Daar is genoeg voorbeelde uit die geskiedenis. Die kommunisme het gedink dat hulle die nuwe wêreld kon stig; God het dit inmekaar laat stort. Noord-Korea is die laaste bolwerk van die kommunisme en hulle kan net standhou met misleiding en onderdrukking. Maar het dit nie ook in Suid-Afrika gebeur nie? Apartheid was die oplossing vir Suid-Afrika, maar dit kon net standhou met onderdrukking. En toe die ANC aan die mag gekom het, het hulle gedink dat hulle Suid-Afrika ’n pragtige toekoms kon gee, maar korrupsie en selfverryking steek dadelik kop uit. God breek alles af as mense nie op Hom vertrou nie, maar dink hulle kan dit self doen. Hoor, Israel, God het dit gesê. Kyk hoe God besig is. Laat wie ore het, hoor wat die Gees tot die gemeente sê.