As die wegraping ʼn luide en openbare gebeurtenis sal wees, waarom lees ons dan van die koms van Christus as iets skielik en onverwags (1 Thess. 5:1-9). Die Skrif sê dat Hy sal kom “soos ʼn dief in die nag” (Matt. 24:43; 2 Pet. 3:10; Openb. 3:3; Openb. 16:15).

Dat Christus soos ʼn onverwagse dief kom, is waar, maar net vir die goddeloses en ongelowiges. Dit word in 1 Thessalonicense 5:1-9 baie duidelik gestel. Paulus praat van die goddelose as “hulle” en van die gelowiges as “julle”. Aan die gelowiges in Tessalonika vertel hy van die onvermydelike verderf wat “hulle” sal oorval (vers 3) en voeg dan by: “Maar julle, broeders, is nie in duisternis, dat die dag julle soos ʼn dief sou oorval nie (vers 4).

Die bose verwag nie die finale oordeel en die koms van Christus nie. Hoewel baie van hulle gehoor het dat Hy kom en weet dat God die wêreld sal oordeel, onderdruk hulle dié waarheid in ongeregtigheid (Rom. 1:18). Petrus praat van hulle as die spotters (2 Pet. 3:1-8). Omdat God sy oordeel nie dadelik oor hulle uitstort nie, dink hulle dat hy hulle geensins sal oordeel nie. Hulle herken ook nie die oordele wat Hy wel nou oor hulle bring nie (VIGS, aardbewings, hongersnode en oorloë).

Hierdie mense is ook binne die kerk. Hulle word deur die vyf dwase maagde van Matthéüs 25:1-13 voorgestel. Wanneer die bruidegom kom, is hulle vas aan die slaap, sonder olie vir hulle lampe; hulle word van die bruilofsfees uitgesluit. Hoewel hulle aan die kerk behoort en gelowiges (maagde) genoem word, is hulle skynheilige ongelowiges.

Die volk van God wat in die gelykenis as vyf verstandige maagde voorgestel word, word nie onverhoeds betrap nie (ʼn verdere bewys dat die wegraping nie geheim is nie). Hoewel nie sonder gebreke nie waak hulle en hulle wag op die koms van Christus in die geloof dat Hy vir seker sal kom soos Hy beloof het. Om onverwags deur die koms van Christus betrap te word, is om in ongeloof betrap te word. Die volk van God, sê 1 Thessalonicense 5:4, is nie in die duisternis van ongeloof en sonde nie. Ewenwel weet selfs die gelowiges nie wat die dag en uur van die wederkoms van Christus is nie (Matt. 24:36, 42; Matt. 25:13; Mark. 13:32). Ook vir hulle sê Christus, “die Seun van die mens kom op ʼn uur dat julle dit nie verwag nie” (Matt. 24:44).

Ons het daarom die ernstige roeping om te waak, te wag en te bid. Matthéüs 25:13 praat van hierdie roeping. 1 Thessalonicense sê: “Laat ons dan nie slaap soos die ander nie, maar laat ons waak en nugter wees … Maar laat ons wat van die dag is, nugter wees, met die borswapen van geloof en liefde aan, en as helm die hoop op die saligheid” (vers 6, 8).

Hierdie waarskuwing is broodnodig. Die vyf verstandige maagde was ook aan die slaap toe die bruidegom kom (Matt. 25:5). Hulle het wel olie (die Bybelse simbool van die Gees van God) in hulle lampe gehad maar hulle het ingesluimer. Daarom vra Jesus op ʼn ander plek “as die Seun van die mens kom, sal Hy wel die geloof op die aarde vind?” (Luk. 18:8). Hy sê dit as ʼn oproep tot vurige, volgehoue gebed.

Ons het hierdie oproep nodig, omdat ons so dikwels lewe asof Christus nooit gaan kom nie. Gewoonlik is die gedagte dat Christus — enige oomblik — kom, vir ons ontsettend. Laat ons dan waak en bid dat ons nie in versoeking kom nie.